ดูสิ... รู้ก็รู้ว่าผัวนั่งอยู่ในห้องนี้ด้วย แต่ทำเป็นยิ้มระรื่นให้กับลุคคาอย่างนั้น มันน่านัก... มาร์คัสคิดอย่างแค้นเคือง
เริ่มรู้สึกบ้างแล้วว่าดวงยิหวามีอิทธิพลบางอย่างกับตัวเอง... แต่ชายหนุ่มก็ปฏิเสธที่จะยอมรับมัน
เขาเกลียดหล่อน ขยะแขยง มาร์คัสพยายามท่องจำไว้แค่นี้
“ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณดวงยิหวามาก ๆ เลยนะครับเนี่ย ไม่รู้ว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า... แต่คุ้นจริง ๆ” ลุคคาทำท่าครุ่นคิดแต่ก็นึกไม่ออก
“สงสัยยิหวาหน้าโหลมั้งคะ... แล้วนี่คุณลุคคาจะไปเมืองไทยอีกเมื่อไหร่คะ พอดี... ยิหวาจะขอตามไปด้วย...”
ดวงยิหวาระบายยิ้มออกมา รู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อลุคคาที่หล่อเหลาพอ ๆ กับมาร์คัสเป็นมิตรกับหล่อน ไม่เหมือนกับผู้ชายที่นั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่เบื้องหน้านั้น
หัวใจเขาทำด้วยอะไรกันนะ ไม่รู้สึกรู้สาเลยหรือไง ที่หล่อนคุยอยู่กับผู้ชายคนอื่น...
แต่นั่นแหละนะ ก็เขาไม่ได้รักหล่อนนี้
