นับแสนกลับมาถึงวิลล่าเร็วกว่าปกติเพราะเขาเบื่อกับการออกไปตะลอนดื่มแล้วหรืออาจจะเป็นเพราะวัยก็ได้ เสียงเตือนข้อความดังขึ้นที่หน้าจออีกครั้งเขายักคิ้วด้วยความแปลกใจที่เขมิกาเป็นคนส่งหาเขาในรอบสิบปี
“แสนพอจะมีเวลาว่างมั้ยคะ”
“เขมอยากคุยเรื่องคุณหนึ่ง”
“พ่อผมทำไม มีอะไร”
“คุณหนึ่งดูไม่ค่อยสบายแล้วก็ไม่ยอมไปหาหมอ”
“ตอนนี้เขมอยู่หน้าวิลล่าคุณแล้ว เขมเข้าไปได้มั้ยคะ”
“เข้ามาสิ”
นับแสนมองมือถือพลางคิดบางสิ่งในใจ แววตาของเขามีบางสิ่งซ่อนเอาไว้มันเป็นความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ข้างในเสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นปลุกนับแสนจากความคิดที่ก่อตัวภายในใจเมื่อครู่
เขมิกามาหาเขาในชุดเดรสยาวสีแดงเกาะอกไว้แค่ครึ่งเต้าชุดยาวแหวกหน้าขาสูงจนเกือบถึงขอบบิกีนี่ เธอเดินนวยนาดมาหย่อนตัวลงนั่งตรงข้ามนับแสนพร้อมกับจ้องตาคมเข้มคู่นั้นไม่วางตา ขาเรียวสวยค่อยๆ ยกขึ้นไขว่ห้างจนกระโปรงร่นขึ้นไปถึงโคนขาขาว พร้อมโน้มตัวลงมาข้
