2 วันถัดมา
“ไปกินรังแตนที่ไหนมาทำไมหน้าบึ้งตึงแบบนั้น” รอยส์ที่กำลังขับรถอยู่เหลือบมองคนที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้เขาวันนี้ แต่ตุ๊กตาตัวนี้หน้าบูดบึ้งจนเขาอดแซวไม่ได้
“ฉันบอกแล้วไงว่าคุณไม่จำเป็นต้องมารับหรอก”
ซอลกอดอกเบือนหน้าหนีไปอีกฝั่ง เมื่อเช้ารอยส์โทรหาเธอถามว่าจะให้มารับหรือเปล่า เพราะพ่อของเธอโทรไปบอกเขาว่าวันนี้เธอจะไปกองถ่าย พอได้ยินคำถามเธอก็รีบปฏิเสธทันที อีกฝ่ายก็ตอบเหมือนจะเข้าใจแต่ใครจะไปคิดล่ะว่าพอเปิดประตูบ้านรอยส์ก็นั่งรออยู่บนเก้าอี้ไม้หน้าบ้าน แถมยังนั่งจิบกาแฟชิลอย่างน่าหมั่นไส้อีก ไม่เข้าใจเลยถ้าจะทำตามใจตัวเองแบบนี้จะโทรถามเธอทำไม
“อ่าว...ก็ฉันนึกว่ามันเป็นการประชดแบบซีรีส์ที่ฉันเคยดูเวลานางเอกอยากให้พระเอกทำอะไรให้ก็จะชอบพูดตรงกันข้ามซะอีก”
คนที่นั่งทำท่าไม่พอใจอยู่แล้วตวัดหางตาไปมองอีกฝ่ายด้วยแววตาแข็งกร้าว
“ฉันก็เป็นนางเอกไม่เห็นจะแสดงบทงี่เง่าแบบที่คุณพูดเล
