หมับ…
มือเล็กคว้าแขนแกร่งเอาไว้ ดวงตาคู่สวยมองแฟนหนุ่มนิ่งๆ ตอนแรกหลับไปแล้วแต่รู้สึกตัวขึ้นมาอีกเพราะโดนจุมพิตหน้าผากเมื่อครู่
“ยังไม่หลับเหรอ”
คะนิ้งส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“พี่นึกว่านิ้งหลับไปแล้วเลยบอกฝันดี”
“เพิ่งตื่นเมื่อกี้”
เขากลับมาหย่อนตัวนั่งลงข้างเตียงนอนอีกครั้ง นึกว่าคะนิ้งหลับไปแล้วเลยบอกฝันดี คะนิ้งเมามากจนน็อคในรถ ตอนแรกเขาปลุกเธอแล้วตอนถึงที่พัก แต่กลับไม่ไหวติงเลยตัดสินใจอุ้มมา
“ง่วงไหม”
เธอส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“ดึกมากแล้วนะ ไม่นอนเหรอหืม”
“นิ้งนอนไม่หลับ”
“ทำไม?”
“ยังไม่ได้กินของโปรด”
เขาขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมอย่างไม่เข้าใจ
“ของโปรด?”
“ใช่ค่ะ นิ้งยังไม่ได้กินขอโปรด เลยนอนไม่หลับ”
“เวลานี้หาซื้อสตรอว์เบอร์รียากด้วยสิ รอพรุ่งนี้ได้ไหม”
“รอไม่ได้ค่ะ”
“ร้านน่าจะปิดหมดแล้ว”
“นิ้งไม่ได้อยากกินสตรอว์เบอร์รี”
“แล้วอยากกินอะไร?”
“อยากกิน…ไอติมอุ่นของพี่ดีแลน” เธอหมา
