รถหรูวิ่งบนถนนท่ามกลางสายฝนที่เริ่มแรงขึ้น ทำให้รถหรูต้องขับช้าลงกว่าปกติ ที่ปัดน้ำฝนทำหน้าที่ปัดน้ำฝนออกจากหน้ารถ ส่วนคะนิ้งนั่งปาดน้ำตาตัวเองเงียบๆ โดยสายตามองออกไปนอกกระจกรถ
เทมป์มองคะนิ้งที่กำลังร้องไห้เสียใจ ถึงอีกคนยอมให้ไปส่งถึงคอนโด หากแต่ตนกลับไม่ได้ดีใจเท่าไรนัก เหตุผลที่อีกคนยอมให้มาส่ง เพราะอยากกันดีแลนออกห่าง จึงใช้ตนเป็นเครื่องมือ ไม่ได้โกรธที่คะนิ้งทำแบบนั้น เพราะอย่างน้อยเธอก็ยอมให้มาส่ง
เขายื่นกระดาษทิชชูให้คะนิ้ง ปกติเธอปฏิเสธเขาทุกทาง ผิดกับครั้งนี้โดยสิ้นเชิง
“การที่ฉันให้นายมาส่ง อย่าคิดว่าฉันจะญาติดีด้วย”
“ไม่ได้ขอให้เธอมาญาติดีด้วย แค่เธอยอมให้มาส่งมันก็มากพอแล้ว ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม”
คะนิ้งไม่ตอบเทมป์ เบือนใบหน้ามองออกไปนอกกระจกรถต่อ ตั้งแต่รู้จักเทมป์มา เขาไม่ใช่ผู้ชายที่เลวแต่ก็ไม่ได้ดี เป็นคนเทาๆ เหมือนกับเธอ เมื่อก่อนเธอกับเทมป์สนิทกันมาก หลังๆ จากสนิ
