เพนท์เฮาส์ดีแลน
คะนิ้งยืนทำอาหารในครัวพลางฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี
เรื่องราวดีๆ ได้เห็นกิ่งไผ่กับน้ำฝนถูกไล่ออก แถมคนได้รับอภิสิทธิ์ไล่สองคนนั้นออกคือตัวเอง ไม่มีอะไรมีความสุขไปมากกว่านี้แล้ว
เมื่อก่อนความสุขของสองคนนั้น คือการแกล้งเธอ ทว่าตอนนี้ ความสุขของเธอ คือการได้เอาคืน
แก้แค้นตอนนี้ใครว่าสายเกินไป ไม่มีคำว่าสายเลยต่างหากล่ะ…
เธอดับเตาแก๊ส ก่อนจะเดินไปบอกคุณดีแลนว่าอาหารเสร็จแล้ว พอเดินมาถึงห้องนั่งเล่นที่เขาอยู่ พบว่าตอนนี้เขากำลังนอนตัวหนาวสั่นบนโซฟา เธอเบิกตาโพลงอย่างตกใจ รีบปรี่เข้าไปนั่งคุกเข่าลงข้างๆ
“คุณดีแลน!” ไข้ขึ้นแน่เลยแบบนี้ เธอลองใช้หลังมืออังหน้าผาก พบว่าตัวร้อนมากจริงๆ คราวนี้ร้อนกว่าตอนกลางวันคูณสอง ขนาดเข้าใกล้ยังสัมผัสได้ถึงไอความร้อนจากร่างกายของเขา
“ตัวคุณร้อนจี๋เลย เดี๋ยวนิ้งเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้นะ”
หมับ
“ว๊าย!!” เธออุทานร้องเสียงหลง เมื่อถูกเขากระชากแ
