วันต่อมา
พอร่างกายเข้าสู่ภาวะป่วยหนัก คนป่วยเข้าสู่ระบบเชื่อฟังมากขึ้นจนน่าเหลือเชื่อ ไม่ว่าบอกอะไรไปทำตามหมดทุกอย่าง อาจมีบางทีที่ไม่ยอมทำตามบ้าง แต่สุดท้ายยอมก็ทำตามอยู่ดี
คะนิ้งทำข้าวต้มให้ดีแลนอีกครั้ง พร้อมกับซุปสาหร่ายร้อนๆ
คนป่วยมองข้าวต้มด้วยความเอียน แต่ก็ไม่สามารถกินอย่างอื่นได้นอกเหนือจากนี้แล้ว มาเฟียหนุ่มตักข้าวต้มร้อนๆ ขึ้นมาเป่าแล้วนำเข้าปาก ด้วยความที่ป่วยอยู่ทำให้รู้สึกขมปาก ไม่รับรู้รสชาติของอาหาร ไม่อยากตักกินต่อเพราะรู้สึกคลื่นไส้ แต่ก็ฝืนกินเพราะโดนนั่งคุม สลับตักซุปสาหร่ายมากิน
ซุปสาหร่ายยังโอเคกว่า
เขาบ่นในใจ ไม่ใช่ข้าวต้มไม่อร่อย แค่รู้สึกว่าซุปสาหร่ายกินง่ายกว่า
“ทำไมกินน้อยจังคะ”
“กินไม่ค่อยลง”
“พอแค่นี้ก็ได้ค่ะ”
เธอไม่บังคับเขาให้กินต่อ ลุกขึ้นแล้วโน้มตัวไปหยิบถ้วยข้าวต้มและถ้วยซุปสาหร่ายมา ก่อนจะเดินนำที่เหลือไปเททิ้ง ล้างทำความสะอาดให้เรียบร้อย
กิน
