“ให้ตายเถอะ!” ชายหน่มสบถเสียงดังก่อนก้าวผ่านบอดี้การ์ดร่างใหญ่เข้าไปภายในห้องเล็กที่เงียบแสนเงียบ แดเนียลเห็นก็แต่ร่างบอบบางที่นอนหันหลังให้ เธออยู่ในชุดกระโปรงผ้าไหมสีครีมและห่มคลุมช่วงตัวท่อนบนด้วยเสื้อสูทสีเทาควันบุหรี่
มันเป็นสูทของเขาที่ถอดทิ้งไว้ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาที่นี่ ร่างสูงตระหง่านสืบเท้าเข้าไปดูที่เตียงเล็กใกล้ ๆ เพื่อจะเห็นว่าอลินทิรานอนหลับตาพริ้มทว่าแก้มนั้นซูบลงกว่าเดิม เสียงหายใจนั้นแสนเบาจนชายหนุ่มต้องคุกเข่าลงมองดูใกล้ ๆ
สำนึกบางอย่างแล่นปราดเข้าจับหัวใจเยือกแข็ง นี่หรือคือการตอบโต้การกระทำรุนแรงที่เขาสาดอารมณ์ ร้ายใส่เธอในวันนั้น ร่างเล็กบางดูสงบนิ่งอย่างน่าใจหายจนนักนิวเคลียร์ฟิสิกส์อดไม่ได้ที่จะยื่นหน้าเข้าไปจนชิด ความขุ่นแค้นที่ปะทุก่อนหน้าคลายลงเมื่ออีกความรู้สึกคืบคลานเข้ามาแทนที่
“ซอนญ่า...ซอนญ่า...ได้ยินผมไหม?”
เสียงกระซิบนั้นแผ่วผาดทว่ากลับมีพลังมากพอจะด
