ผลั๊วะ ประตูห้องนอนที่เปิดออกมา คุณหมอเลอยศที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะทานข้าวหันมามองและก็ต้องสลดไปนิดหนึ่งเมื่อเห็นว่าเป็นผู้ชายที่เขาไม่อยากเห็นมากที่สุดในชีวิต
พรึ่บ! เอ็ดเวิร์ดทรุดนั่งข้างคุณหมอหนุ่มทันทีเมื่อเห็นว่าจัดโต๊ะไว้สามที่และคุณหมอหนุ่มจงใจนั่งฝั่งที่จัดไว้สอง
“ทำไมไม่กินๆไป และกลับไปเสียที...ไอ้ตี๋” คำพูดแววตาไร้มิตรไมตรีอย่างไม่ปิดบังของเอ็ดเวิร์ด
“กินก่อนเจ้าของบ้านมันไร้มารยาท...ไอ้ฝรั่งหน้าขาว” เอ็ดเวิร์ดขบกรามแน่น ดวงตาจับจ้องมองคนข้างกาย ปรี๊ดปรี๊ด ดวงตาที่อยู่ไม่ห่างกันมากจับจ้องมองกันและเหมือนจะได้ยินเสียงกระแสไฟฟ้าจากดวงตาสองคู่ปะทะระหว่างกัน
“เจ้าของตัวจริงเขามาแล้วยังหน้าด้านหน้าทนได้อีกนะ” หมับ! คุณหมอหนุ่มก้มหน้าตักข้าวเข้าปากทันที และพูดพร้อมๆกับเคี้ยวข้าวไปด้วย...
“โบราณท่านว่า หมากัดอย่ากัดตอบ”
เฮ้ยยยย!!! ปัง!!!! เอ็ดเวิร์ดร้องและทุบโต๊ะเสียงดังทันที
“จะกัดกั
