อู้อู้อู้ เอ็ดเวิร์ดกระชับอ้อมแขนไว้ แม้จะตกใจที่จู่ๆ ลูกน้อยก็ขยับพลิกตัวดุกดิ้กในอ้อมแขนเขา เพราะตอนแรกเขาไม่กล้าจะรัดตัวลูกน้อยไว้มากนัก แต่พอเจอลูกดิ้นหยอกล้อแบบนี้เขาก็ต้องรัดลูกไว้แนบอกเลยทีเดียว
“ไม่รู้ว่าขี้เล่นเหมือนใครค่ะ น้องโอมชอบแกล้งมากเลยนะคะ” ป้าเจิมยิ้มออกมาและหลี่ตาแกมดุจ้องเข้าไปในดวงตาสีเทาเล็กๆนั้น “แกล้งคุณพ่อไม่ดีนะคะ...ดูสิค่ะคุณพ่อตกใจใหญ่เลย”
เอ็ดเวิร์ดนิ่งงันไปอีกครั้ง ครั้งแรกกับสรรพนามใหม่ ‘พ่อ’ หรือ ‘แด๊ด’ แบบไหนก็ได้สำหรับเขา
“คุณอยู่กับน้องได้ใช่มั้ยคะ”
“ครับ”
“ดิฉันแค่เข้ามาเอาเสื้อผ้าไปซักนะคะ...ว่าแต่ของคุณละคะเสื้อผ้าละคะ” เอ็ดเวิร์ดนิ่งและจู่ๆเขาก็ได้โอกาศ
“คุณป้าครับ ผมยังไม่ได้เอากระเป๋าเข้ามาเลย รบกวนหน่อยได้มั้ยครับ” ป้าเจิมเลิกคิ้วมอง ทำไมคราวนี้ทำไมภาษาไทยพูดออกมาเร็วปรื๋อเข้าใจฟังชัดได้ละ
“ค่ะ เดี๋ยวป้าจัดการให้นะคะ” เอ็ดเวิร์ดยิ้มหวานให้
