เมื่อวายุเร่งความเร็ว เพียงไม่นานเขาก็พาเธอมาที่บ้านของเขาและเธอ ที่จะใช้สำหรับเริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยกัน คนที่แกล้งหลับตั้งแต่ต้นนั้น ตอนนี้หลับไปจริงๆ อย่างที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว จนเขาต้องปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาด้วยจุมพิตอุ่นของเขานั่นเอง ทันทีที่คนตัวเล็กรับรู้ถึงสัมผัสอันอุ่นซ่านของเขา เธอก็ลืมตาขึ้นมาทั้นทีด้วยความงัวเงีย
“ถึงแล้วเหรอคะ” ร่างบางเอ่ยถามทันทีที่ลืมตา แล้วก็รู้ด้วยว่าตนเองนั้นโดนขโมยจุมพิตไป แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา เพราะนี่มันก็คือการแสดงออกถึงความรักอย่างหนึ่งของเขานั่นเอง
“ถึงแล้ว ลงมาได้แล้วครับ” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินไปเปิดประตูให้เธอ ก่อนที่เขาจะประคองร่างบางลงจากรถ ตอนนี้คงเป็นบริการพิเศษจากเขาแน่ๆ เรียกว่าดูแลดุจไข่ในหินก็ไม่ปานส่วนร่างบางนั้นก็ต้องทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ ในเมื่อเขาอยากทำให้ เธอก็ไม่อยากขัดเขาเหมือนกัน
ร่างบางเดินตามแรงประคองของร่างสูงเข้ามาเรื่อยๆ ก่อนที
