“โอ๊ย ตาย ตายพอดี ถ้าจะยอกันขนาดนี้” คนที่เขินจนตัวจะบิดเป็นเลขแปดอยู่แล้วเอ่ยออกมาด้วยท่าทางเขินอาย เขาพูดได้อย่างไม่อายปาก ส่วนเธอก็ไม่หยุดที่จะเขิน แบบนี้กว่าจะถึงบ้าน มดคงขึ้นรถหมดแล้วล่ะ
“ไม่ต้องเขินหรอก ทำตัวให้ชินไว้นะ ฉันจะทำให้เธอรู้สึกแบบนี้ทั้งชีวิตเลยล่ะ ผู้หญิงที่ฉันรักมากที่สุด ยัยลูกแมวขี้อ้อนของฉัน” วายุยังคงเสิร์ฟหวานไม่หยุด เขามีความสุขมาก วันนี้เขากับเธอเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฏหมายทุกอย่าง พอได้รู้ว่าเขาจะได้ครอบครองเธอ แค่นั้นเขาก็มีความสุขเป็นอย่างมากแล้ว
“พอค่ะ ตั้งใจขับรถเลย เนี่ยน่าจะขับไม่เกินสี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงเถอะ แล้วเมื่อไหร่เราจะถึงบ้านเนี่ย ฉันอยากพักเต็มทีแล้ว” เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีเร่งรีบ แถมหยอดคำหวานกับเธอเรื่อยๆ ราวกับคนที่จีบกันใหม่ๆ เธอก็เลยต้องยกเอาความจริงมาบอกเขา เพราะตั้งแต่ที่เธอคุยกับเขา หลังจากออกมาจากที่โบสถ์ รถก็ขับแซงไปไม่รู้กี่
