“กลับไปบ้านคุณได้แล้ว” นาร่าตะคอกใส่ชายหนุ่ม
[ถ้ายังไล่ผมอยู่ ผมคงต้องไปขอลูกสาวจากคุณพ่อคุณแม่คุณแล้วแหล่ะ] วายุเอ่ยอย่างถือไพ่เหนือกว่า เขามั่นใจว่าเธอไม่ยอมให้เขาไปอย่างแน่นอน
“อย่ามาที่นี่เด็ดขาดนะ” นาร่าเอ่ยเสียงเขียว
[ถ้าไม่อยากให้ไปก็อย่าขัดใจผมสิครับทูนหัว] วายุยังคงแกล้งหญิงสาว
“ก็ได้จะให้ทำอะไรอีกหล่ะ” นาร่าเอ่ยอย่างเสียไม่ได้
[กลับมาทานข้าวกับผม] วายุเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
“แค่นี้น่ะนะ ถามจริงเถอะคุณเป็นคนขาดความอบอุ่นหรือไง ถึงได้ตามรังควานฉันอยู่นี่” นาร่าเริ่มจะหมดความอดทนกับชายหนุ่ม
[ฮ่าๆๆ คนมีเมียมันก็ต้องอยากอยู่ใกล้เมียสิ หรือจะให้ไปแสดงตัวกับพ่อตาแม่ยายดีล่ะ] วายุกล่าวทีเล่นทีจริง
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหล่ะ เดี๋ยวฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้ แต่คุณต้องสัญญาก่อนว่าถ้าฉันทำตามที่คุณต้องการแล้วคุณจะออกจากห้องฉัน” นาร่ากล่าวด้วยความรู้สึกหวั่นใจ เพราะดูท่าแล้วพ่อเจ้าประคุณจะไม่ยอมไปไห
