“ผมพร้อมที่จะรับผิดชอบเรื่องเมื่อคืน” ว่ายุเอ่ยออกมาน้ำเสียงจริงจัง
“อย่าเลยค่ะ ฉันเป็นคนที่ขอให้คุณทำแบบนั้นเอง อย่าเอาชีวิตทั้งชีวิตของคุณมาผูกมัดกับเรื่องที่ผิดพลาดเลยค่ะ” นาร่าเอ่ยออกมาเสียงสั่น เธอไม่ต้องการให้เขามารับผิดชอบเธอ หญิงสาวสามารถดูแลตัวเองได้
“ผมไม่ใช่คนที่จะทำแบบนั้นได้หรอกนะ เพราะฉะนั้นจากนี้ไปคุณคือผู้หญิงของผม ไม่ว่าคุณจะต้องการหรือไม่ก็ตาม” วายุเอ่ยเสียงแข็ง เขาต้องการรับผิดชอบเธอ แต่หากพูดว่าแต่งงาน มันคงเร็วเกินไปสำหรับทั้งคู่
“ฉันยืนยันคำเดิม คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น ขอร้องล่ะค่ะเลิกมาวุ่นวายกับฉันเสียที” นาร่าเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกเหนื่อยใจ เธอไม่คิดว่าคนระดับอย่างเขาจะมาตามตื้อผู้หญิงที่มีสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนอย่างเธอ
“ผมคงทำอย่างที่คุณต้องการไม่ได้หรอก เรามาไกลเกินกว่าที่จะเป็นแค่คนไม่รู้จักกันได้แล้ว ลูกแมวขี้อ้อน” วายุกล่าวพร้อมกับรั้งร่างบางของหญิงสาวมาไว้ในอ้อมกอดของเขา เขารู้สึกสนใจเธอเป็นอย่างมาก เพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเขา แต่เธอกลับตรงข้ามกับผู้หญิงพวกนั้นทุกอย่าง เขายิ่งไม่อาจปล่อยเธอไปจากเขาได้
“คุณนี่มันดื้อด้านจริงๆนะคะ ฉันบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากเสียเวลากับเรื่องแค่นี้ ขอร้องนะคะหยุดคุกคามฉันได้แล้วค่ะ” นาร่าเอ่ยออกมาเสียงเครียด เธอกำลังหวั่นไหวกับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ หญิงสาวอยากรีบหนีไปให้พ้นจากตรงนี้
“คุณกลับไปทำงานของคุณก็ได้ แต่อย่าได้คิดหนีผมไปไหนล่ะ เพราะไม่ว่าคุณจะหนีผมไปไกลแค่ไหน ผมก็จะตามคุณไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว” วายุยอมปล่อยหญิงสาวออกจากอ้อมกอดของเขา แต่วาจาของชายหนุ่มยังข่มขู่หญิงสาวไว้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ต้องการให้เขารับผิดชอบ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะทำตามเจตนารมย์ของเขา แต่ตอนนี้มันอาจจะเร็วเกินไป ชายหนุ่มจึงควรที่จะปล่อยให้หญิงสาวได้ตั้งตัวสักพัก
หลังจากที่วายุปล่อยนาร่ากลับไปทำงาน หญิงสาวก็เริ่มรู้สึกว่าเธอต้องเร่งตามหาเรื่องราวในอดีต แล้วกลับไปใช้ชีวิตของเธอเหมือนเดิม ก่อนที่วายุจะคุกคามเธอหนักไปมากกว่านี้ เมื่อคิดได้ดังนั้นช่วงเวลาพักเบรคของหญิงสาวทำให้เธอเดินทางไปพบกับหญิงสูงวัยผู้หนึ่ง ซึ่งกำลังทำหน้าที่แม่บ้านของโรงแรมอยู่ หญิงสูงวัยผู้นั้นจำเธอไม่ได้ ในขณะที่เธอจำท่านได้แม่นยิ่งกว่าสิ่งใด เพราะภาพสุดท้ายที่เธอร้องไห้และต้องจากที่นี่ไป มันยังคอยตามหลอกหลอนหญิงสาวอยู่ทุกค่ำคืน