เธอกลับเข้าห้องครัวออฟฟิศ จัดการชงกาแฟอีกแก้ว ตามคำสั่งของเจ้านายตัวแสบ เธอทำเป็นร่าเริงไม่สนไม่แคร์อะไร ผิวปากเบาๆ ดูอารมณ์ดี ทั้งที่ในใจมันเศร้ามันเซ็ง คำพูดของเขาวนเวียนในหัวจนสลัดไม่หลุด...คิดว่าพี่ใหญ่จะมองเธอรึไง
“โธ่ ฉันมั่นใจว่าฉันสวยกว่ายัยเมย์ใจโหดแฟนนายก็แล้วกัน”
“ผมขอกาแฟแก้วนึงครับ” เสียงทุ้มนุ่มดังเข้ามา เธอรู้ทันทีว่าเป็นเขา จึงหันกลับไปมอง เขายิ้มมุมปากนิดๆให้กับลูกจ้างเช่นเธอ “อ้าว นึกว่าแม่บ้านซะอีก คุณเองหรอกเหรอ”
คุณๆๆๆๆ อยู่นั่นล่ะ
“ค่ะ แต่ฉันชงกาแฟเก่งมาก เดี๋ยวฉันชงให้เจ้านายเองค่ะ” แทนที่จะชงกาแฟให้เจ้านายตัวแสบ เธอกลับเต็มใจชงกาแฟให้เจ้านายสุดหล่อผู้พี่แทน “ว่าแต่ ทำไมไม่ให้เลขามาสั่งให้ล่ะคะ ไม่เห็นต้องเดินมาเองเลย”
“อ้อ...พอดีเห็นเธอยุ่งๆน่ะ ผมก็เลย เอ่อ...” แล้วเขาก็ตะกุกตะกัก “จริงสิ นี่มันพักเที่ยงแล้วนี่นา งั้นคุณไม่ต้องชงกาแฟแล้ว เดี๋ยวผมออกไปหากินข้างน
