43
ภูผา
ผมมองร่างบางวิ่งร้องไห้ขึ้นไปบนบ้าน เมื่อกี้ผมตะคอกแรงไปรึเปล่า? หรือว่าเสียใจอะไร แต่ค่อยไปง้อ ตอนนี้ผมต้องจัดการรุ้งก่อน
"มันมาที่นี่เพราะเงิน มันติดหนี้! แม่ภูเลยให้มันมาจับภูไงล่ะ มันไม่เคยรักภูเลย นอกจากเงิน!" รุ้งตะโกนปาวๆ ให้พอใจได้ยิน และผมมั่นใจว่าพอใจได้ยินแน่นอน
"หยุด! พอได้แล้ว เรื่องของเมียฉัน ฉันรู้ทุกอย่างไม่ต้องให้ใครมาบอก" เมื่อมองว่าพอใจวิ่งเข้าไปในห้องแล้ว ผมก็หันกลับมาตวาด ที่ไล่พอใจไปเพราะแบบนี้ ผมไม่อยากให้เธอเห็นด้านมืดของผม เผื่อผมพลั้งมือเผลอทำร้ายผู้หญิง เธอจะจำและกลัวผม
"รู้แล้วทะ...ทำไมยัง..." เธอทำหน้าตกใจที่ผมรู้เรื่องทั้งหมด แล้วทำไมผมจะไม่รู้เรื่องเมียตัวเองละ ว่ามั้ย?
"เพราะฉันรู้ว่าพอใจรักฉันและฉันก็รักพอใจไง" ผมพูดแทรกก่อนเธอจะพูดจบประโยค
"ไม่จริง! มันไม่ได้รักภู! ภาพ! ภาพที่รุ้งส่งให้ล่ะ ภูเห็นมั้ยมันมีชู้" รุ้งตะคอก โมโห กระวนกระวาย เหมื
