44.
"ร้องทำไม ไม่ร้องแล้ว" ผมรีบโอ๋ กอดปลอบ ร้องเพราะอะไรอีกผมยังไม่รู้เลยเนี่ย
"ก็ดีใจที่พี่ภูเชื่อใจ ฮือออ" ทั้งยิ้มทั้งร้องไห้ มันทำได้ในเวลาเดียวกันด้วยหรอเนี่ย
อ้อ!! เสียใจก็ร้องดีใจก็ร้อง เมียกู
จุ๊บ
"หยุดร้องไห้ แล้วไปอาบน้ำลงไปกินข้าวพร้อมกัน พี่จะได้ไปทำงาน" ผมปาดนิ้วเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้รอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ น้ำตาเยอะจริงๆ
"ไปทำงานด้วย" ร่างบางยกมือขึ้นขอ
"อยู่บ้านเก็บกระเป๋ารอไปเที่ยวดีกว่านะ" ผมหาข้ออ้างอย่างแนบเนียน ไม่งั้นแผนแตกตั้งแต่ยังไม่เริ่มแน่
"กลับมาค่อยเก็บก็ได้"
"ถ้าเสร็จงานเร็วก็จะไปเร็วนะ เก็บกระเป๋าไม่ทันไม่ให้ไปด้วย" คำขู่ที่ไม่กล้าทำจริง ถ้าเธอไม่ไปแล้วผมจะไปทำไมล่ะ
"...ก็ได้อยู่เก็บกระเป๋าก็ได้" เธอนิ่งคิดชั่วครู่ถึงยอม
เฮ้อ! โล่งอก!
"พูดง่ายๆ แบบนี้สิ น่ารักกก" ผมจับยืดแก้มนิ่มที่ชื้นไปด้วยน้ำตา
">//
พอใจ
ฉันเข้ามาอาบน้ำหลังจากเคลียร
