10
พอใจ
คนตัวสูงหัวเราะชอบใจที่แกล้งฉันได้ คนบ้านี่! ไอ้พ่อเลี้ยงใจร้ายเมื่อเช้าหายไปไหนแล้วเหลือแต่คนกวนประสาท ไม่คิดว่าพี่ภูผาจะมีนิสัยแบบนี้
"ไปเอาเสื้อมาให้พอใจเลย" ฉันดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวเองจนมิด เอ่ยปากสั่งคนขี้แกล้งที่ยังหัวเราะไม่หยุด
"จะอายทำไมก็เห็นหมดแล้วรึเปล่า ทั้งจับ ลูบ คลำ ดูด กระแทก" เขายังแกล้งฉันไม่หยุดยื่นหน้าเข้ามาใกล้กระซิบข้างหูให้ฉันอายกว่าเดิม
"พี่ภูผา!" ฉันผลักอกแกร่งออก หน้าแดงซ่านด้วยความอายไม่ใช่โกรธ
"555 อ่ะๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ รีบใส่จะได้ไปกินข้าว" พี่ภูผาหัวเราะกับท่าทีของฉัน แล้วลุกขึ้นหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาให้
"โอ้ย!!" ฉันรับเสื้อคลุมมาใส่แล้วรีบลุกขึ้นแต่รู้สึกเจ็บใจกลางกาย ทรุดตัวลงนั่งเหมือนเดิม
"เป็นไร เจ็บหรอ" พี่ภูผารีบเข้ามาดูฉันถามอย่างเป็นห่วง เป็นห่วงหรอ? เขานี่นะ
"เจ็บ" ฉันบอกพร้อมกับนิ่วหน้ากุมใจกลางกาย ไม่เจ็บได้ไงเขาใหญ่ซะขนาดนั้น คิดมาแ
