เช้าวันถัดมา
เชียงใหม่ ประเทศไทย
เสียงโทรศัพท์ของบุษบันดังขึ้นระหว่างที่กำลังรับประทานมื้อเช้ากับกลุ่มเพื่อนของเธอในร้านอาหารพื้นเมืองแห่งหนึ่ง เธอรับรู้ดีว่าคงไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นศุภเสกข์นั่นเอง เขาพยายามติดต่อตนมาตลอดหลายวันแต่ก็เลือกที่จะปฏิเสธการรับสาย. และปิดเครื่องไปในบางครั้ง
"ใจคอยูจะไม่รับโทรศัพท์แฟนจริงๆ เหรอ อาทิตย์หนึ่งเต็มๆ แล้วนะที่ไม่ยอมรับสายเขาเนี่ย ระวังเขาจะบ้าคลั่งเอานะ" ฮิวจ์สะกิดแขนเพื่อนสนิทเมื่อเห็นเธอยังคงเมินเฉยต่อเสียงโทรศัพท์ที่ยังคงดังอยู่
"บัวก็แค่มาเที่ยว ไม่รู้จะโทรตามอะไรกันนักกันหนา" เธอพึมพำและยังทำหน้าบึ้งตึง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมหยิบโทรศัพท์ออกมากดรับสายตามคำแนะนำของเพื่อน
(ฮัลโหล กว่าจะรับสายพี่ได้นะครับ บัวอยู่ไหน ตอนนี้พี่อยู่ที่เชียงใหม่แล้ว พี่จะไปหาบัวนะครับ บอกมาว่าอยู่โรงแรมไหน) ศุภเสกข์ไม่เว้นช่องว่างให้บุษบันได้พูดอะไร หญิงสาวเบิกตากว้างด
