ยาหยียอมปล่อยให้อีกคนเข้ามาในห้องอย่างว่าง่าย เธอแหงนใบหน้ามองเขาในยามที่บานประตูปิดลง ครั้นพอจะถอยห่าง วงแขนแข็งแรง กับรวบเอวบางให้แนบชิดเข้าไปใกล้ กลิ่นหอมจากเรือนกาย กลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้ ยิ่งสร้างความปั่นป่วนในหัวใจได้แบบที่ไม่เคยเป็น
"ปะ ปล่อยสิ หยีจะเข้าห้อง"
"แล้วทำไมต้องเสียงสั่น หวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้พี่รึไง"
เขาผุดตาลงมามอง ซ้ำยังโน้มใบหน้า เคลื่อนริมฝีปากเข้ามาใกล้ๆ หัวใจดวงน้อยก็ยิ่งสั่นระรัวรุนแรง
"ปะ ปล่อยสิ จะให้ยืนอยู่แบบนี้รึไงเล่า"
เธอข่มเสียงดุใส่เขา พลางฟาดกำปั้นเล็กๆใส่แผงอกแกร่ง พี่ซีหลุดเสียงหัวเราะในลำคอ เหมือนพอใจที่ได้แกล้ง แล้วก็ไม่คิดไม่ฝัน ว่าเขาจะโน้มกายลงต่ำ เพื่อตวัดวงแขนเพื่อโอบอุ้มร่างของเธอ
"ว๊ายย.. พะ พี่ซี ไม่ทำแบบนี้นะ อุ้มทำไมเล่า"
เธอหน้างอใส่เขา แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ระบายรอยยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
"ก็พี่มีเมียตัวเบาไง ไม่หนักเลย อุ้มได้สบาย"
