ดวงตาคม ตวัดมองไปยังร่างบอบบางของคนบางคนอีกครั้ง หลังจากที่เขาพิงแผ่นหลัง ไปกับรถหรูของตัวเอง ความจริงเขาไม่ได้อยากเดินออกมาง่ายๆ แต่ก็รู้ดี ว่าต่อให้อยู่ตรงนั้นต่อไป มันก็ไม่ได้มีความหมาย ท่าทีของยาหยี คือไม่พร้อมจะคุยแต่อย่างใด ขืนพยายามพูดไป มันก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี
ยาหยีเดินไปหาคีรีที่ยืนรออยู่บริเวณรถของเธอ เหมือนคีรีจะเอ่ยถามอะไรสักอย่าง จากนั้นอีกคนก็ยกมือบางเสยผมตัวเองหนักๆ ทำเหมือนหงุดหงิดให้กับอะไรสักอย่าง ก่อนที่คนทั้งคู่จะหันมามองที่เขาพร้อมกัน แล้วก็เหมือนจะเป็นยาหยี ที่เอ่ยอะไรขึ้นมาอีกครั้ง แล้วผู้ที่เป็นพี่ชายจึงเลิกขวาง ยอมให้น้องเดินกลับไปขึ้นรถอย่างว่าง่าย จากนั้นไม่นาน รถหรูของเธอก็ขับเคลื่อนออกไป เช่นเดียวกับใครอีกคนที่เดินตรงเข้ามาหาเขาเช่นกัน
"ตกลงมึงจะเอาไงกับน้องกูกันแน่วะ"
เขาเลือกที่จะไม่ให้คำตอบใดออกมา เพราะเขามองว่า มันไม่จำเป็น
"คือมึงจะมาเงียบแบบนี้ไม่ได้
