ยาหยีเอ่ยออกไปอย่างไม่ไว้หน้า ยิ่งเห็นสีหน้าของอีกคน แสดงออกด้วยความคาดไม่ถึงมากเท่าไหร่ หัวใจของเธอมันยิ่งเต้นแรง ไม่เคยคิดหรอก ว่าเธอจะเป็นคนใจร้าย จ้องแต่จะทำลายความรู้สึกของคนอื่น จริงๆเธอก็ไม่ได้อยากเป็นคนที่ใจร้ายแบบนั้น แต่คนโลเลแบบเขา ควรจะได้รับรู้ซะบ้าง ว่าการที่โดนคนอื่นไม่ชัดเจนใส่ มันรู้สึกยังไง
"หยีไม่ได้มีเวลาว่างให้ใครขนาดนั้น อยากคุยก็รอ รอไม่ได้ก็ไม่ต้องคุย"
เธอสะบัดเขาออก ให้ร่างตัวเองพ้นจากการเกาะกุมเมื่อสิ้นประโยคนั้น ก่อนจะขยับเท้าถอยห่าง เหมือนไม่อยากอยู่ใกล้เขาสักเศษเสี้ยววินาที
"หยี.. พี่ว่า.."
"หยีจะกลับแล้วค่ะ หยีจะเข้าไปลาป้าวี แล้วจะเข้าไปบอกเมียพี่ ถ้าพี่คีอยากเดินออกไปส่งหยี ก็รอหยีอยู่ตรงนี้นะคะ"
เธอสรุปทุกอย่างออกมา จากนั้นก็สาวเท้าออกห่างจากตรงนั้นทันที เป็นแทบทุกครั้ง ที่เธอมักมีอาการร้อนวูบวาบที่ในใจ ขอบตาร้อนผ่าวเอาง่ายๆ เพียงเพราะได้ปะทะคารมกับ
