"กลับไปเถอะค่ะ วันนี้หยีเหนื่อย หยีอยากพักผ่อน"
เธอเบือนหน้าหลบสีหน้าและแววตาที่อ้อนวอน ก่อนจะค่อยๆแกะมือหนาของอีกคน ออกจากร่างของตนเอง
เธอตั้งใจจะผละห่าง แต่คนที่ยังนั่งคุกเข่า ก็ยังพยายามที่จะรั้งมือของเธอเอาไว้ เธอเลือกที่จะปรายตาไปมองเขาใหม่ สลับกับการมองมือของตัวเองที่ถูกรั้งเอาไว้ ไม่ทันมีใครได้พูดสิ่งใด เขาก็หยัดกายลุกจากพื้น และฉุดดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขาอย่างเดิม
และครั้งนี้ น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา เพราะเธอรักเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จะแปลกอะไร ถ้าการกระทำของเขา มันจะทำให้เธอหวั่นไหว ไม่แปลกเลย ที่เขาสามารถทำให้เธอร้องไห้ได้ง่ายๆ ยิ่งเขาทำเหมือนไม่อยากให้เธอไปไหน หัวใจของเธอมันก็ยิ่งวูบไหวรุนแรง
"ปะ..ปล่อย หยีง่วงนอนแล้ว"
แม้เธอจะบอกแบบนั้นออกไป ก็ใช่ว่าเขาจะปล่อยเธอแต่อย่างใด เขาผละห่างแค่เพียงใบหน้า แล้วกดปากลงมาที่เรือนผมของเธอหนักๆ เขากำลังทำร้ายเธออีกครั้ง เขากำลังทำให้
