สามวันต่อมา
องค์ชายอี้หลงสั่งให้นำตัวเจิ้นหยวนเข้าพบเพื่อแจ้งคำตัดสินและวันประหาร องค์ชายอี้หลงมีนัยอื่นแฝงมากกว่าเพียงอยากพบนักโทษเดนตายคนหนึ่ง องค์ชายมีจุดประสงค์อื่นในใจ
"ข้าอยากให้เจ้าปลุกนางขึ้นมา" องค์ชายอี้หลงใช้น้ำเสียงอันเป็นคำสั่งกับเจิ้นหยวน ‘นาง’ ที่พระองค์พูดถึงคือร่างสตรีไสย์ดำในโลงแก้ว นางผู้มีความงามล่มฟ้าคว่ำแผ่นดิน งามจนองค์ชายอี้หลงอยากครอบครอง
"นางยังไร้มืออีกสองข้าง ร่างของนางยังไม่สมบูรณ์"
"เจ้าอยากได้มือของเสวี่ยอี" องค์ชายอี้หลงพูดขึ้นมาลอย ๆ มือของเสวี่ยอีคือมืออันงดงามที่สุดในแคว้นก็ว่าได้
"แต่เสวี่ยอีเป็นสตรีของท่าน องค์ชายจะทำร้ายนางได้ลงคอหรือ หากนำมือของเสวี่ยอีมาต่อกับร่างที่ข้าสร้างขึ้น เท่ากับต้องฆ่าเสวี่ยอีเสียก่อน"
"สตรีที่ข้าอยากได้มีเพียงนางในโลงแก้วเท่านั้น" องค์ชายอี้หลงเอ่ยอย่างไม่ลังเล
"แล้วเสวี่ยอีเล่า องค์ชายจะทำร้ายนางได้อย่างไร จิตใจท่าน
