ร่างสูงเสื้อผ้าหลุดลุ่ยเดินออกมาที่ห้องโถงรับรอง ในมือยังถือขวดสุราทำจากกระเบื้องเคลือบ เจิ้นหยวนสวมเพียงอาภรณ์ชุดลำลองโปร่งเบาคาดสายรัดเอวไว้หลวม ๆ เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแกร่งแน่นเป็นลอนสวย แผงอกกำยำกับลอนหน้าท้องเปิดเผยภายใต้อาภรณ์ ทำให้ฮูหยินรองสกุลเปาถึงกับหน้าร้อนผ่าว
"เป็นเจ้าเองรึที่ชิงตัวเสวี่ยอีมา" หนิงเอินกล่าวขึ้น นางมองพินิจเจิ้นหยวนตั้งแต่หัวจรดเท้า บัณฑิตหนุ่มผู้มีท่าทีเสเพลอย่างนักรัก
"มีคนนำตัวนางมาให้ข้า บอกว่าเห็นสตรีกลุ่มหนึ่งกำลังรุมทำร้ายเสวี่ยอีอย่างทารุณ ซ้ำยังจะจับนางไปขายหอนางโลม ใช่พวกเจ้าหรือไม่..เป็นผู้ทำการเย้ยกฎหมายบ้านเมือง" เจิ้นหยวนทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวทั้งที่ตัวเขาเองเป็นคนจัดการพวกของหนิงเอินจนสลบเหมือดแล้วนำเสวี่ยอีมาที่โรงหมอ
"พวกข้าไม่ได้ทำ" หนิงเอินปฏิเสธ
"ดีแล้ว หากคนในครอบครัวเดียวกันเป็นผู้กระทำย่อมมีความผิดร้ายแรงกว่า" เจิ้นหยวนตอบไปส่ง ๆ ทั้ง
