เช้าวันใหม่ ไป่อิงสะดุ้งตึ่นขึ้นมา เมื่อนึกได้ว่ามีจิ่งอ๋องนอนอยู่ด้วยเมื่อคืน แต่พอมองซ้ายขวาก็ไม่เห็นอีกฝ่าย จึงถอนหายใจแรงๆ ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก พร้อมกับชิงหงที่เดินถืออ่างล้างหน้าเข้ามา
“ตื่นแล้วหรือเจ้าคะ” เอ่ยถามเสียงอ่อนโยน เมื่อเห็นผู้เป็นนายผมเผ้ายุ่งเหยิง ดูท่าเมื่อคืนคงอาบน้ำนานจนทำผมเปียกกระมัง “รีบล้างหน้าเถอะเจ้าค่ะ จะได้แต่งตัว”
ไป่อิงยิ้มแฉ่งใส่อีกฝ่าย ก่อนจะลุกขึ้นเพราะแรงดึงของสาวใช้ ราวเด็กน้อยที่ต้องมาคอยปลุกในทุกวัน ชิงหงได้แต่ส่ายหัวมองอย่างเอ็นดู “เมื่อคืนนอนดึกหรือเจ้าคะ”
“อืม ข้าดันทำผมเปียกเลยต้องออกไปนั่งตากลมรอให้มันแห้ง” เอ่ยจบก็จามไปสองที จนชิงหงต้องรีบออกไปต้มน้ำขิงให้ พร้อมกับอาหารที่ถูกยกเข้ามา
“วันนี้นายน้อยต้องรีบเข้าหน่วยนะเจ้าคะ”
“ออกไปแล้วหรือ” เอ่ยออกมาเสียงเบา “มิน่าอีตาอ๋องถึงรีบออกไปนัก” ไป่อิงนึกในใจ แล้วก็จามออกมาอีกครั้ง
“ไม่ดีแล้ว รีบ
