ซานหลางชะงักนิ่งไปอยู่นาน เมื่อได้ยินสิ่งที่คนตัวเล็กเอ่ยออกมา แม้จะรู้ว่าความทรงจำของนางและเขาหายไป จึงทำให้ไป่อิงเอ่ยออกมาเช่นนี้ แต่คำว่ารักที่นางมอบให้กับบุรุษอื่นมันก็ทำให้ใจแกร่งวูบไหวไม่น้อย
เซียงสวี่อดไม่ได้จึงรั้งเอาแขนของน้องสาวให้ลุกขึ้น “ท่านอ๋องกระหม่อมขอพูดคุยกับนางสักครู่พ่ะย่ะค่ะ” ว่าแล้วเขาก็พานางมาที่มุมป่า “ไป่อิงหวงเส้าจื่อคือผู้สังหารเจ้าจนวิญญาณร่องลอยมาอยู่ในร่างนี้ เจ้าคือคนที่เล่าบอกเรื่องราวทุกอย่างแก่พี่เอง สกุลจางเหลือเพียงพี่ผู้เดียว ทุกคนตายเพราะน้ำมือของบุรุษที่เจ้าเคยรัก หากเจ้าจำเรื่องราวในเมืองหลวงได้ พี่หวังว่าใจของเจ้าจะมีท่านอ๋องอยู่บ้าง เพราะเขาทำทุกอย่างเพื่อล้างมลทินให้สกุลจาง และอยู่ข้างเจ้าเรื่อยมา” เสียงทุ้มอ่อนโยนเอ่ยกับน้องสาว เพราะอยากให้นางไตร่ตรองให้ดี การพูดคุยกันของสองพี่น้องสงบลงเมื่อจิ่งอ๋องเดินมา ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบกับทั้งคู่
“ช่างเถอ
