“เจ้าสร้างอาวุธขึ้นมาเองกระนั้นหรือ” เขาเอ่ยถามพร้อมกับทำท่าทางสนใจเช่นคนทั่วไป แต่ในใจนั้นกำลังรอคำตอบอย่างตื่นเต้น ไม่ต่างจากคนสนิททั้งสอง
“กระหม่อมมิมีความสามารถเพียงนั้นหรอกพ่ะย่ะค่ะ เป็นคนรักกระหม่อมทำขึ้นมา นางรอบรู้เรื่องอาวุธมาก” ซางเว่ยหานเอ่ยออกมาเต็มปากเต็มคำ ทำเอาซานหลางถึงกับหน้าถอดสี แต่บางสิ่งมันก็ยังทำให้เขาฉงน
“คนรักเจ้าช่างเก่งจริงๆ บนแผ่นดินนี้คงหาสตรีเช่นนี้ไม่ได้อีกแล้ว เอาไว้เสร็จจากเรื่องนี้ข้าคงต้องไปขอคำแนะนำบ้างแล้วล่ะ” จิ่งอ๋องเอ่ยชื่นชม
“เรื่องนั้นท่านอ๋องคงไม่ต้องรอนานหรอกพ่ะย่ะค่ะ เพราะว่าที่ฮูหยินของท่านเจ้าเมืองก็มา นางต่อสู้เก่งไม่แพ้บุรุษเลยพ่ะย่ะค่ะ ท่านเจ้าเมืองช่างโชคดีจริงๆ นางเก่งทั้งเรื่องประดิษฐ์ซ้ำยังเฉลียวฉลาดอีกด้วย”
“พูดให้น้อยหน่อย” ซางเว่ยหานหันไปตำหนิคนของตน เพราะไม่อยากให้คนล่วงรู้มากนัก
ใจเขาไม่อยากให้ไป่อิงติดตามมาด้วยเลย แต่เพราะไม่อ
