ซานหลางนั่งนิ่งเพราะสิ่งที่คนตัวเล็กกล่าวมันจริงทุกคำ ราชโองการถูกยกเลิกไปแล้วก่อนที่ฝ่าบาทจะล้มป่วย เป็นเหตุให้เขาถูกกักบริเวณในยามนั้นด้วย
“เจ้าก็เลยเว้นระยะห่างกับข้าเช่นนี้สินะ” เสียงสั่นเครือเปล่งออกมา จนคนฟังถึงกับชะงัก ไป่อิงไม่กล้าแม้จะเงยหน้ามองอีกฝ่ายเกรงว่าตนจะทำใจแข็งไม่ได้
“เอาเถอะ ต่อไปข้าจะไม่ทำให้เจ้าอึดอัดใจอีก ส่วนเรื่องปราบกบฏเจ้าไม่ต้องเข้ามายุ่งแล้ว พักผ่อนเสีย” กล่าวจบเขาก็ลุกออกไปจากรถม้า ในใจของจิ่งอ๋องยามนี้ว้าวุ่นไม่แพ้สตรีตัวน้อย เพราะเขาเองเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะเอาชนะใจนางได้
เพราะตลอดมามีแต่เขาที่เข้าหานาง และใช้อำนาจและบุญคุณเหนี่ยวรั้งอีกฝ่ายเอาไว้ ถึงยามนี้คงต้องปล่อยให้ไป่อิงตัดสินใจด้วยตนเองแล้ว ดวงตาสวยมองตามร่างสูงก่อนจะถอนหายใจออกมา นางเอนตัวลงนอนบนที่นั่งยาว
“ข้าทำถูกแล้วใช่หรือไม่ ท่านควรจะได้พบสตรีที่คู่ควร หาใช่หญิงสาวที่มีมลทินเป็นตัวเภทภัยนำแต
