“ยังไม่นอนอีกหรือ” เขาถามเสียงเบา ก่อนจะหยิบเอาสมุดอีกเล่มติดมือมาด้วย แล้วสอดมันเข้าใต้หมอน จนคนตัวเล็กยิ้มเอ็นดูกับท่าทางของเขา ที่เหมือนเด็กหวงของ
“ตกใจเสียงเปิดประตูเพคะ นอนเถอะ” ตอบออกไปอย่างที่เป็น ก่อนจะขยับเข้ามาหาอกแกร่งของเขา ซึ่งการกระทำของนางมันทำให้จิ่งอ๋องหัวใจพองโตเป็นอย่างมาก
“ฝันดี ชายาของข้า” เขาเอ่ยบอกเสียงเบา ก่อนจะกดจุมพิตลงที่หน้าผากมน แล้วสอดแขนเข้าใต้หัวนางเพื่อใช้แทนหมอน ทำให้ทั้งคู่ใกล้ชิดกันมากขึ้นไปอีก
เสียงลมหายใจสม่ำเสมอดังขึ้น บ่งบอกให้รู้ว่าทั้งคู่หลับไปแล้ว ซึ่งมันเป็นคืนที่แปลกใหม่สำหรับจิ่งอ๋อง แม้ก่อนนั้นเขาจะเคยได้นอนกอดคนตัวเล็กมาแล้ว แต่ต่างกันที่รอบนี้นางมุดเข้าหาเขาเอง ซ้ำยังอยู่ในเรือนจันทราสาดแสงแห่งนี้ด้วย สถานที่ซึ่งเขาไม่เคยให้สตรีใดเข้ามาแม้แต่สาวใช้ แต่วันนี้มีร่างเล็กของไป่อิงนอนอยู่ด้วย มันช่างเป็นความสุขที่หาสิ่งใดเปรียบไม่ได้เลย
สายขอ
