หวงเส้าจื่อถูกพากลับมาขังไว้ที่หน่วยมังกรทอง เพราะเรื่องนี้จิ่งอ๋องจะไม่ให้ใครเข้ามายุ่ง เพราะเรื่องเกิดในจวนของเขา จึงทำให้กรมถิงเว่ยไม่อาจก้าวก่ายได้
ยามนี้ผู้ที่ร้อนใจที่สุดก็คงจะเป็นหยวนปิงเหอ เพราะเกรงว่าเส้าจื่อจะเอ่ยปากบอกเรื่องทั้งหมดที่ได้วางแผนกันมา เขาพอจะรู้จักคนผู้นี้ดี
“ใต้เท้าจะให้ลงมือเลยหรือไม่ขอรับ” หม่าเฉิงเอ่ยขึ้น
“ขืนลงมือยามนี้มันก็จับได้น่ะสิ” ตอบกลับเสียงห้วน ยามนี้ปิงเหอหัวเสียเป็นอย่างมาก “เจ้าส่งข่าวบอกคนของเรา อาจจะต้องลงมือให้เร็วขึ้น อาศัยช่วงที่มันจัดงานได้ยิ่งดี หึ! ข้าอยากจะรู้นักคนเช่นจิ่งอ๋อง จะหยั่งรู้ได้อีกหรือไม่” เสียงกดต่ำเปล่งออกมา ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งเจ็บใจ เพราะไม่คิดว่าคนของเขาจะพลาดท่าถูกจับไปเช่นนี้ ดีที่เขาไม่ไปด้วยเพราะมันเสี่ยงที่จะถูกเปิดเผยตัวหากไม่เป็นไปตามแผน
“ข้าน้อยจะรีบส่งข่าวให้คนของเรารู้ ดึกมากแล้วนายท่านกลับไปพักเถอะขอรับ วันพรุ่ง
