EP.1✓ยามั่นกรอกปาก! (รับจ้างด่าแฟนเก่าทั่วราชอาณาจักร💢)
1024 คำ
หอพัก
"ทำไมมึงไม่รู้จักเก็บกวาดห้องบ้างฮะนิวเยียร์" เสียงบ่นของเพื่อนสาวประเภทสองคนหนึ่งพร้อมถือไม้กวาด "ห้องรกมาก!"
"ก็จะเปิดเทอมเรายุ่งกันมากนี่นา"
"หอมึงนี่ก็สบายดีนะ ถึงแม้ห้องจะแคบไปนิด"
"ได้อยู่ที่นี่ก็ดีแล้ว ช่วงนี้จะเปิดเรียนมีแต่นักศึกษาที่จะเข้ามหาวิทยาลัยแย่งกันวุ่นวาย"
"ก็จริงของมึง"
ขณะที่พูดคุยกัน เพื่อนสาวอีกคนก็นั่งกินขนมมองไปยังรอบห้อง "แปลว่าตอนนี้พวกกูมีที่สิงสถิตแล้วละสิ เวลาเลิกเรียนไม่รู้จะไปที่ไหน ก็มานอนเล่นที่ห้องของมึงชิวๆ"
นิวเยียร์ สาวน้อยน่ารักจิ้มลิ้ม อายุย่างสิบเก้าปี ผิวขาวอมชมพู ผู้เป็นเจ้าของเรือนร่างอวบอั๋น ทรวดทรงองค์เอวงดงามตามกรรมพันธุ์ ใครเห็นก็ต้องเหลียวมองตาม นิสัยร่าเริง มองโลกในแง่ดี มีความอดทน
โยชิ หรือ โย ร่างกายผอมเพรียว แม้จะเป็นชายแต่หัวใจเป็นหญิง ปากแซ่บแต่จริงใจ
บัว สาวหน้ากลมนิสัยห้าว พูดจาโผงผางตรงไปตรงมา ผมสั้น กล้าแสดงออก
ทั้งสามเกลอเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัยประถม พอเรียนจบมัธยมก็ย้ายมาเข้ามหาวิทยาลัยด้วยกัน โดยเป็นนักเรียนทุนซึ่งมีคุณครูเป็นผู้ผลักดัน แม้จะเรียนหนังสือไม่เก่ง แต่กิจกรรมหรือการเล่นกีฬาถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีมาก
"ตื่นเต้นจัง อาทิตย์หน้าก็เปิดเรียนแล้ว" บัวพูด "เราจะเจอเพื่อนใหม่ไหมนะ"
"มีแค่สามคนไม่พอหรือไง" โยชิถาม
"ไม่พอ! พวกเราสามคน..กูถามหน่อยใครเรียนหนังสือเก่งบ้าง? ไม่สอบติดศูนย์กันก็บุญแล้วไหม ควรหาเพื่อนที่เรียนเก่งมาช่วยพัฒนาสมอง มหาวิทยาลัยไม่ได้เรียนง่ายๆ"
"พวกเราก็แค่ขี้เกียจ ถ้าตั้งใจอ่านหนังสือสักนิดก็คงจะเรียนได้สบายๆ"
"ตอนคลอดหมอกรอกยามั่นให้แดกหมดขวดเลยมั้ง มั่นอกมั่นใจในตัวเองมาก"
โยชิกับบัวชอบโต้เถียงกัน แต่ก็ไม่เคยเลิกคบหรือทะเลาะเบาะแว้งรุนแรง นิวเยียร์จัดเตรียมข้าวของทุกอย่าง เนื่องจากพ่อแม่เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตตั้งแต่อายุสิบขวบ มีเพียงผู้เป็นพี่สาวเลี้ยงดูจนเติบโต จึงพยายามดิ้นรนช่วยเหลือตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระหนักเกินไป
เวลาห้าโมงห้านาที
ร้านกาแฟ
"ดีนะ ยังเก็บเบอร์นิวเยียร์เอาไว้" แป้ง เพื่อนโรงเรียนเดียวกันแต่อยู่คนละห้อง โทรมานัดเจอเพื่อพูดคุยเรื่องราวบางอย่าง
"ตอนนี้ยุ่งมากไม่ค่อยมีเวลาเลย กลัวว่าจะทำงานให้เธอไม่ได้เหมือนอย่างเคยน่ะสิ"
"ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ขอแค่ครั้งเดียวนะ"
"แต่..."
"สองพัน เรามีเงินแค่นี้แหละ"
"เฮ้อออ ก็ได้ เพราะเธอเป็นลูกค้าประจำนะ"
ไม่อยากเป็นภาระพี่สาว นิวเยียร์จึงเริ่มคิดค้นวิธีหาเงินเองตั้งแต่มัธยมต้น ซึ่งเป็นอาชีพสุดแปลก...นั่นก็คือการส่งสารเพื่อบอกกล่าวกับแฟนเก่าของผู้ว่าจ้าง บางครั้งก็มีคำด่ารุนแรง บางครั้งก็แค่ระบายความรู้สึก แป้ง สาวใบหน้าสวยมีแฟนมากมาย เป็นลูกค้าประจำที่ใช้บริการมาหลายปี ครั้งนี้ก็เช่นกัน
เวลาสองทุ่ม
ผับ ASM
สถานที่อโคจรมั่วมุมไปด้วยผู้คนหลากหลาย เป็นแหล่งรวมตัวของนักศึกษาหนุ่มสาวมากมาย
"นัดน้องฟ้ากี่โมงไอ้พยัคฆ์" เพื่อนชายคนสนิทเอ่ยถาม "นี่ก็สองทุ่มแล้วนะ"
"มึงจะรีบไปไหน ยังไงสาวพวกนั้นก็อยู่กับเราทั้งคืน ใครจะกล้าปฏิเสธกู"
"ครับ พ่อแบดบอยหล่อรวยอวัยวะเพศใหญ่! ที่กูถามเพราะกูอยากเจอสาวๆ แล้วไง"
"เบาๆ ลงบ้างนะอาการเสี้ยนอะ"
"คนอย่างมึงไม่สามารถสอนใครเรื่องนี้ได้ เมื่อคืนควงกลับสองคน ได้ยินว่าถุงยางหมดสองกล่อง มึงเอาท่าไหนนักหนาซะ ฮ่าๆ"
"แน่นอนอยู่แล้ว คนอย่างเฮียพยัคฆ์ไม่เคยเสียท่าให้ใคร มีแต่ได้ท่าใหม่กลับมา"
สองหนุ่มหล่อยืนพิงกำแพงอยู่ด้านหน้าผับ พ่นควันบุหรี่โขมง สักพักสาวน่ารักก็ตรงดิ่งเข้ามา มองจ้องบางอย่างในโทรศัพท์ก่อนแนะนำตัว
"สวัสดีค่ะหนูชื่อนิวเยียร์นะคะ" เสียงใสพูด
"ครับ.." พยัคฆ์ขมวดคิ้ว
"มีคนส่งสารบางอย่างมาบอกค่ะ"
"ส่งสารอะไร"
"ไอ้เหี้ยยย! ถ้าจะไม่รัก แล้วเสือกมาทำให้ชอบทำไม จะทิ้งก็ทิ้งไปง่าย ๆ ขอให้เป็นเอดส์ตายในเร็วไว..จากแป้ง"
"!!!!"
"ขออภัยถ้าทำให้ไม่พอใจ หนูเป็นเพียงผู้ส่งสารข้อความเท่านั้น เพราะคุณลูกค้าถูกบล็อกช่องทางการติดต่อ จึงมาใช้บริการ..นิวเยียร์ รับจ้างด่าแฟนเก่าทั่วราชอาณาจักร ขอบคุณค่ะ"
ทุกคนอึ้ง รอบข้างหยุดชะงัก เมื่อสาวน้อยตะโกนดังลั่น ใส่อารมณ์เต็มที่ทำงานตามคำสั่ง
เพียะ!
แถมฟาดมือตบใบหน้าหล่อจนหันเอียงข้าง
"เฮ้ยยย! เดี๋ยวนะ" พยัคฆ์ถามเสียงดุน "แฟนอะไร...แล้วตบทำไมเนี่ย"
"นายพยัคฆ์ xxxx ใช่ไหมคะ" นิวเยียร์ถาม
"ใช่!"
"เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเอกชน ชอบกินเหล้า มั่วสาว เปลี่ยนรถเดือนละคัน คอนโดห้องสิบล้านกว่า สีโปรดคือสีดำ อาหารที่ชอบคือสเต๊กปลาคาเวียร์ ต้องเป็นเชฟสเตฟานเท่านั้น"
นิวเยียร์รายละเอียดที่ได้รับมาครบถ้วนทุกอย่าง เพื่อนสนิทของพยัคฆ์ที่ยืนริมข้างกระซิบกระซาบ "เหลือแค่ชื่อพ่อชื่อแม่มึงแล้วแหละตอนนี้ที่ยังไม่เอ่ยถึง ฮ่าๆ" เสียงขำดังลั่น
"เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เฮียไม่มีแฟน" พยัคฆ์รีบตอบกลับด้วยเสียงแข็ง
"เฮีย..."
"แล้วคนที่ชื่อแป้ง ก็เป็นคู่นอน ไม่ใช่แฟนเก่า"
"เรื่องนี้หนูไม่ทราบค่ะ แต่แป้งเป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกันใช้บริการบ่อย หนูก็เลยรับงาน อันนี้ต้องไปเคลียร์กันเองนะคะ"
"นี่ทำเป็นอาชีพเลยเหรอ?"
"ใช่ค่ะ"
"ถ้าจ่ายให้สองเท่า เฮียขอตบหนูคืนได้ไหม"
"______"
- ผู้เขียน
