#เช้าวันต่อมา เพราะได้กลิ่นหอมโชยมาเตะจมูกฉันจึงตื่นจากวังวนความฝัน เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วสิ่งแรกที่ทำคือบิดขี้เกียจ ก่อนจะคิดอะไรบางอยากออก พรึบ!! ฉันรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งและก้มมอง ก่อนจะตาค้างเมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังเปือยกายอยู่ นี่ฉันคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นความฝันซะอีก แต่มันเป็นความจริงซินะ อ่า! ยังปวดหัวอยู่เลย หากเป็นเรื่องจริงก็แปลว่าฉันได้ให้อภัยแปงไปแล้ว “ก็ดีเหมือนกัน” ฉันพูดกับตัวเองพลางก้มหน้ายิ้ม นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่พักใหญ่ก็ลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าที่กองไว้ที่พื้นมาสวมใส่ให้เรียบร้อย เมื่อคืนคงจะหนักมากเพราะตื่นมาก็รู้สึกเจ็บที่ตรงนั้น แค่เดินเสียดก็รู้สึกได้ว่ามันคงช้ำระบม “ตื่นแล้วหรอ” “อะ อื้อ” อาจเพราะเราเลิกกันมานาน พอกลับมาคบกันอีกครั้งจึงทำตัวไม่ค่อยถูก “รอก่อนทำกัลข้าวเสร็จเดี๋ยวฉันจะไปเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้เธออาบนะ” ใครจะไปคิดว่าการกลับมาคบกัน