ฉันส่ายหน้าแล้วรีบพูดปฏิเสธ “ไม่เป็นไร อาบเองได้” “แต่ว่า….” “ไม่มีแต่” แปงถอนหายใจเบาๆ อย่างผิดหวังก่อนจะพยักหน้าตอบ “อืมก็ได้ เดี๋ยวฉันไปเตรียมน้ำอุ่นให้” ฉันยิ้มจางๆ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้เซ้าซี้ หากเป็นเมื่อก่อนบางทีอาจจะถูกอุ้มเข้าไปในห้องน้ำแล้วก็ได้ หลังจากอาบน้ำกินข้าวเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ขอให้แปงพาไปที่ห้องของเส้นด้ายเพื่อเก็บของกลับบ้าน “ดีกันได้สักทีนะ” เส้นด้ายบอกพร้อมกับรอยยิ้ม “อื้อ ที่ผ่านมาขอบคุณแกมากๆ เลยนะด้าย” “ไม่เป็นไร ฉันน่ะคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าแกกับแปงต้องกลับมาดีกัน” จู่ๆ สงครามก็ถอนหายใจเบาๆ ทำให้พวกฉันหันไปมอง ก่อนที่แปงจะถาม “เป็นเหี้ยอะไรของมึงไอ้คราม” “กูเซ็ง” “เซ็งอะไรของมึง” “อดเห็นมึงเอาดอกไม้ธูปเทียนมาขอขมาเมียเลยว่ะ” “ไอ้สัส!” พอสงครามพูดคำนั้นฉันกับเส้นด้ายก็หลุดขำออกมา คิดภาพไม่ออกเลยว่าถ้าตกอยู่ในสถานการณ์ที่แปงต้องเอาดอกไม้ธูปเทียนมาขอขมาจร
