พอได้ยินแปงเอ่ยคำว่างานแต่งงานของฉันกับเขาขึ้นมา ทั้งเส้นด้ายและสงครามต่างก็ยิ้มกริ่มมีเพียงฉันที่ยืนอึ้งไปพักใหญ่พร้อมหัวใจที่เต้นแรง ก่อนจะตั้งสติได้รีบหยิกแขนแปงเบาๆ
“โอ้ย” แปงก้มหน้าลงมามองค้อนแล้วถาม “หยิกทำไม”
“พูดไร้สาระ”
“ไร้สาระตรงไหน ฉันจริงจัง”
“แต่ฉันยังไม่ตกลงกับนายเลยนะเรื่องงานแต่งน่ะ”
“ตกลงแล้ว”
“ฉันไปตกลงเมื่อไร”
“เมื่อคืน…ตอนมีอะไรกัน”
ใบหน้าของฉันมันเห่อร้อนขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินแปงว่าแบบนั้น เขาจะมาพูดคำหน้าอายนี้ต่อหน้าคนอื่นได้ยังไง คนบ้า!!
“ไม่อยากพูดกับนายแล้ว ฉันไปก่อนนะด้าย สงคราม”
“อื้อๆ”
บอกเพื่อนแล้วฉันก็รีบเดินมาเปิดประตูออกมาจากห้องโดยมีแปงวิ่งตามมาติดๆ
“พูดแค่นี้ทำไมต้องงอน”
“ไหนบอกจะเปลี่ยนไง นายก็ยังเป็นตัวเองเหมือนเดิม”
“เดี๋ยว! นี่เธอโกรธฉันเรื่องอะไร” แปงคว้ามือมารั้งแขนของฉันเอาไว้ให้หยุดเดิน จากนั้นก็ถามต่อ “ที่ฉันพูดเรื่องบนเตียงหร
