ฉันไม่ได้นอนเลยทั้งคืน สภาพตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับร่างไร้วิญญาณ ใต้ตาบวมเปล่งเนื่องจากร้องไห้ตลอดทั้งคืน ทั้งผมที่ผมกระเซอะกระเซิง วันนี้ฉันไม่มีหน้าออกไปเจอใครไม่คิดจะไปเรียนด้วยซ้ำ
คงเพราะว่าแปงคือคนแรกและเป็นรักแรกของฉัน ถึงแม้ฉันจะเคยรู้สึกชอบคนอื่นแต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับแปงมันต่างออกไป เขาทำให้ฉันรักจนหมดหัวใจแล้วก็จากไปอย่างไร้เยื่อใย
ฉันกำสร้อยที่คอเอาไว้แน่นแล้วร้องไห้สะอื้น
ก็อกๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพร้อมเสียงแม่บ้าน
“คุณหนู สายแล้วไม่ไปเรียนหรอคะ”
“ไม่ไปค่ะ วันนี้หนูปวดหัวอยากนอนพัก” หลังจากตอบเสียงก็เงียบไปแม่บ้านไม่ได้ถามอะไรต่อ
ฉันลองพยายามโทรหาแปงอีกครั้งเขาไม่ได้ปิดเครื่องหนีแต่ไม่ยอมรับสายเลย
ตอนนี้ฉันอยากไปเจอกับพี่ชายของแปง อยากขอร้องเขาสักครั้งขอให้เขาบอกว่าแปงอยู่ที่ไหน
เมื่อคิดทบทวนดีแล้วฉันก็ลากสังขารของตัวเองลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว เวลานี้พ่อกับแม่ค
