ฉันโทรไปถึงห้าครั้งแต่แปงไม่รับสายทั้งที่เค้าเพิ่งเปิดเครื่องไม่มีทางที่จะไม่เห็นว่าฉันโทรไปแน่นอน แต่เป็นเพราะเขาไม่อยากคุยมากกว่า
บางครั้งฉันก็คิดว่าตัวเองควรตัดใจ แต่ถ้าอยากจะเลิกทำไมเขาถึงไม่พูดมันออกมา ฉันจะได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเองไม่มีสิทธิ์อะไรแล้ว
ในเมื่อโทรไปแล้วไม่ยอมรับฉันก็จะลองโทรไปอีกครั้งเป็นสายสุดท้าย ในใจลึกๆ ได้แต่หวังว่าเขาจะกดรับและยอมคุยกันดีๆ แต่เตรียมตัวใจเอาไว้แล้วแหละ
ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความรู้สึกหมดหวังเพราะรอสายนานแล้วก็ไร้วี่แววว่าจะมีใครมากดรับ แต่!! ทว่าขณะที่กำลังถอดใจจู่ๆ แปงก็กดรับ
เพราะว่าไม่ทันได้ตั้งตัวฉันจึงเงียบ ทางแปงก็เงียบเหมือนกำลังรอฉันพูดอยู่
ฉันกำมือแน่นพยายามควบคุมลมหายใจของตัวเองที่กำลังตื่นเต้น แล้วเรียกชื่อเขา “ปะ แปง”
ไร้เสียงตอบกลับราวกับว่าพอกดรับสายก็วางโทรศัพท์ทิ้งเอาไว้
“นายอยู่ที่ไหน”
พอครั้งนี้ก็ยังเงียบอยู่ทำให้
