@ภายในห้อง
ฉันค่อยๆ ทรุดตัวร้องไห้สะอื้นจนตัวเกร็ง สัญญากับตัวเองว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ร้องไห้เพราะเขาขนาดนี้ ต่อไปฉันจะเข้มแข็ง ไม่ได้ตั้งใจว่าจะต้องเกลียดเขาแค่อยากเป็นคนใหม่สักที
สร้อยที่แปงให้ฉันจะใส่มันเอาไว้เผื่อวันหนึ่งเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้งเขาจะได้รู้ว่าฉันไม่เคยลืมความสัมพันธ์ของเรา
ก็อกๆ เสียงเคาะประตูห้องทำให้ฉันรีบเช็ดน้ำตาจากแก้ม ก่อนจะได้ยินเสียงแม่เอ่ยขึ้น
“มีนาลูกแม่ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม”
“ค่ะ”
ฉันเปิดประตูให้แม่เข้ามา พยายามทำหน้าให้เป็นปกติแต่คงปกปิดไม่ได้ว่าเมื่อกี้เพิ่งร้องไห้มา
แม่ดึงตัวฉันมาสวมกอดแล้วลูบหัวเบาๆ “โธ่ลูก ถ้าไม่อยากทำก็ไม่น่าไปรับปากพ่อแบบนั้น”
อ้อมกอดที่อบอุ่นของแม่ทำให้ฉันกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้ ในที่สึดก็ร้องไห้โฮในอ้อมกอดของแม่
“อึก~”
“ทำไมถึงตกลงจะหมั้น แม่รู้ว่าลูกไม่อยากทำเลยสักนิด”
“หนู อึก~ เลือกแล้วค่ะ”
“ลูกรู้ใช่ไหม
