ต้าขับรถด้วยความเร็วโดยที่ฉันไม่ห้ามปรามขอให้เขาขับช้าลง เหตุผลก็เพราะอยากรีบไปให้ถึงคอนโดของแปงให้เร็วที่สุด
ได้แต่สวดภาวนาในใจของแปงอย่าเพิ่งหายไปไหน ขอให้เขายังอยู่ที่ห้อง ฉันไม่กล้าโทรไปหาเพราะกลัวว่าถ้าเขารู้ว่าฉันกำลังไปที่คอนโดแล้วจะหนีไปอีก
“เร็วกว่านี้อีกได้ไหมต้า” ฉันถามอย่างกระวนกระวายใจ รู้สึกเหมือนว่านี่มันคือโอกาสสุดท้ายแล้วที่เราจะได้เจอกัน
ใช้เวลาขับรถประมาณสองชั่วโมงก็มาถึงที่คอนโดของแปง เมื่อรถจอดสนิทฉันก็ไม่รอช้ารีบเปิดประตูลงจากรถแล้ววิ่งไปขึ้นลิฟต์ทันที
มือไม้มันสั่นเหมือนคนที่กำลังตื่นเต้นมากๆ แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะฉันกำลังกดดันและกลัว
ต้าไม่ได้ตามมาคงอยากให้ฉันเคลียร์กับแปงสองต่อสอง เมื่อเดินมาหยุดหน้าห้องหัวใจดวงน้อยก็เต้นรัวๆ
ฉันค่อยๆ ใช้มือที่สั่นเทาของตัวเองกดรหัสผ่านหน้าห้อง แต่!! รหัสที่กดไปนั้นกลับใช้ไม่ได้ หน้าจอขึ้นว่ารหัสผิด หรือเพราะมือที่สั่นขอ
