Talk แปง ผมมองเบอร์ของมีนาที่กำลังโทรมา ก่อนที่ผมจะยื่นโทรศัพท์ให้น้องสาว “รับสาย” “หือ! พี่ก็รับเองสิหนูเกี่ยวอะไรด้วย” “รับสายแล้วคราง” “บะ บ้าหรอคะใครจะไปทำอะไรโรคจิตแบบนั้น” “ถ้าไม่ยอมทำพี่จะบอกไอ้เฮียว่าเธอหนีเที่ยว” “อื้อ! ก็ได้ๆ ไม่เห็นต้องเอาเรื่องนี้มาขู่กันเลย” ตอนนี้ผมอยู่ไทยเพิ่งกลับมาเมื่อวาน ไอ้ต้าคอยรายงานทุกอย่างเกี่ยวกับมีนาให้ผมรู้ ไอ้ต้าเป็นเพื่อนคนเดียวที่ผมติดต่อและมั่นใจว่ามันจะไม่บอกเรื่องของผมกับใคร วันนี้ผมไปหาเธอ ได้เห็นเธอเศร้า เห็นเธอร้องไห้แล้วอยากจะเดินเข้าไปหา แต่ก็ต้องยับยั้งชั่งใจเอาไว้พอเธอรู้ตัวผมก็รีบหนี เพราะเรื่องของเรามันจบไปแล้ว ถึงแม้ตอนนี้จะยังรู้สึกแต่เธอทำให้ผมเจ็บ ที่ผ่านมาเธอทำเหมือนกำลังสวมเขาให้ผมอยู่ ภาพเธอยืนข้างไอ้เวรนั่นที่พูดเรื่องหมั้นต่อหน้านักข่าวโดยไม่ขัดสักคำมันถูกฝังอยู่ในหัวของผมและอีกหลายเรื่องที่เธอปิดบัง เธอรู้