“มีนา!!” ทุกคนเรียกชื่อฉันด้วยท่าทางตกใจยกเว้นต้า และใช่ แขกที่แปงว่าคือกลุ่มเพื่อนๆ ของฉันเอง เหมือนเขาตั้งใจชวนมาเพื่อให้เห็นว่าฉันอยู่ที่นี่กับเขา และคงมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงซึ่งฉันเองก็ไม่เข้าใจ ฉันทำได้แค่ยิ้มแห้งให้เพื่อน มันเป็นการเจอกันที่ไม่ได้นัดหมายมาก่อนจึงทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์ในตอนนี้ เส้นด้ายถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินตรงมาหาแล้วถาม “ฉันโทรหาแกตั้งหลายสายทำไมไม่ยอมรับเลย แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้” “…….” ฉันเองก็ไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไง เหมือนน้ำมันท้วมปากพูดไม่ออก “นี่มึงคงไม่ได้ตั้งใจชวนพวกกูมา?” คีเวิร์คถามแปง ซึ่งแปงเองก็เงียบ “มันตั้งใจ” ต้าพูดเสริม เขาคือคนที่สนิทกับแปงมากที่สุดจึงรู้นิสัยเพื่อนดีกว่าใคร แปงหันมามองฉันตาแข็ง ก่อนจะออกคำสั่ง “มีอะไรก็ไปทำ” “ทำอะไร มีนาไม่ใช่คนใช้นะ” เส้นด้ายรีบต่อปากต่อคำสวนคำสั่งของแปงทันที “เธอไม่รู้อะไรก็อยู่เงียบๆ