Take แปง
“มึงยังรักมีนาอยู่ไหมวะ”
“ตอนนี้มึงเห็นเธอเป็นตัวอะไร”
“กูว่ามีนาไม่ผิด ถ้ามึงไม่คิดอะไรก็ปล่อยเธอไปซะไอ้แปง”
ผมนั่งฟังพวกเพื่อนๆ มันเอาแต่บ่นและถามคำเดิมซ้ำๆ โดยไม่ตอบอะไร
ผมไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิดขนาดนั้น ทีตอนผมถูกหลอกพวกมันได้บ่นเธอแบบนี้หรือเปล่า ผมคงคิดผิดจริงๆ ที่ชวนพวกแม่งมาที่ห้อง
“ไม่พูดอะไรหน่อยหรอวะ?” ไอ้ต้าถามหลังจากที่ผมเอาแต่เงียบปล่อยให้พวกมันพล่ามอยู่นาน
“กูต้องพูดอะไร”
“กูเห็นที่คอมีนามีแต่รอยช้ำ มึงรุนแรงกับเธอขนาดไหน?”
“ก็ปกติ”
“ปกติแต่ช้ำทั้งคอทั้งแขนเนี่ยนะ?”
“…เธอเลือกเองพวกมึงจะมาเสือกทำไมวะ”
“มึงไม่รู้สึกผิดเลย?”
“ทำไมกูต้องรู้สึกผิด”
“กูจะบอกอะไรให้มึงรู้ไว้นะไอ้แปง” สงครามมันพูดก่อนจะมองไอ้ต้ากับไอ้คีเวิร์ด จากนั้นก็มองมาที่ผมแล้วเริ่มพูด “ที่มีนาต้องหมั้นกับไอ้นั่นเพราะเธอถูกพ่อบังคับ ไม่ใช่ว่าอยากจะหมั้นเองแบบที่มึงคิด”
“แล
