หลังจากแปงออกไปฉันก็ยังคงนอนตัวสั่น กว่าจะเรียกสติกลับคืนมาได้ใช้เวลาพอสมควร เพราะมันทั้งช็อคและเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เมื่อได้สติก็รีบลุกขึ้นแต่พอก้มมองเสื้อผ้าที่ขาดหลุดลุ่ยของตัวเองมันทำให้ไม่กล้าออกไปไหน แต่จะไปบอกให้แปงหาชุดมาให้เปลี่ยนตอนนี้ก็ไม่ได้ เพราะเราอาจจะทะเลาะกันอีก
“…เฮ้อ” ฉันถอนหายใจออกมาพร้อมกับเสียงที่บ่งบอกถึงอารมณ์หนักอึ้งในความรู้สึกตอนนี้
ฉันนั่งอยู่ในห้องนานนับชั่วโมงเพื่อรอให้อารมณ์ของแปงดีขึ้น แต่จะให้อยู่ในนี้ทั้งคืนคงเป็นไปไม่ได้ พอแน่ใจแล้วว่าตอนนี้เขาคงใจเย็นขึ้นมาบ้างถึงตัดสินใจเดินออกมาจากห้องนอน
แต่ทว่าเมื่อเดินออกมาพ้นห้องนอนแล้วกลับไม่เจอใครอยู่ ทั้งที่ระเบียงและโซฟามันไร้เงาของเขาหรือว่าออกไปจากห้องแล้ว
การที่ออกมาแล้วไม่เจอใครแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกแย่
ฉันเดินกลับมาในห้องเพื่อเอาโทรศัพท์ แค่เห็นเบอร์พ่อโทรมาหลายสายก็รู้ว่ากลับไปต้
