ขณะที่กำลังนั่งรถจะไปบ้านของแปง หัวใจดวงน้อยของฉันก็เอาแต่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
“แวะซื้อของฝากไปด้วยดีไหม” ฉันพูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกประหม่า
“หืม? ก็ดี”
ส่วนหนึ่งที่อยากแวะซื้อของฝากก่อนเพื่อยื้อเวลาให้ช้าลงกว่านี้อีกนิด แต่อีกส่วนหนึ่งการไปพบผู้ใหญ่ยังไงก็ต้องมีของฝากติดไม้ติดมือไปบ้าง
แปงพาฉันมาแวะที่ห้างสรรพสินค้า จากนั้นก็พาเข้ามาดูของฝากข้างใน ฉันใช้เวลาเลือกของอยู่นานพอสมควร อาจเป็นเพราะตอนนนี้กำลังยื้อเวลาอยู่ก็ได้
ตั้งแต่รู้จักจนกระทั่งได้คบกันฉันไม่เคยญาติผู้ใหญ่ฝั่งแปงเลยสักคน จะมีก็แต่พี่ชายของเขาคนเดียวเท่านั้นที่เคยเห็นหน้าพูดคุย
“เลือกได้หรือยัง เธอเดินอยู่ในนี้นานแล้วนะมีนา”
“ขอดูอีกแป๊บนะ”
“ยังเลือกไม่ได้หรือว่าเธอไม่คิดจะเลือกของชิ้นไหนเลยกันแน่” แปงถามเสียงแข็งอย่างรู้ทัน สายตาที่กำลังมองอย่างดุดันคู่นั้นทำให้ฉันต้องรีบก้มหลบ
“…….”
“ถ้าเธอไม่อยากไปขนาดนั้นฉันจ
