ไม่รู้จะพูดยังไงให้อีกฝ่ายใจเย็นลงกว่านี้ เขาขับรถด้วยความเร็วอย่างหัวเสีย เพียงไม่กี่นาทีก็มาถึงร้านลองชุด
“ดูสิคนของพ่อขับรถไม่ทันนายเลย”
“คราวหน้าอย่าขับรถแบบนี้อีกนะ ขาฉันสั่นหมดแล้วเนี่ย”
“อย่าเพิ่งลง”
ขณะที่ฉันจะเปิดประตูแต่ถูกแปงห้ามไม่ให้ลงจากรถ ทำไมก็ไม่รู้
“อะไร? เราต้องไปลองชุดไม่ใช่หรอ”
“อีกนานกว่าจะถึงฤกษ์แต่ง ไหนๆ คนของพ่อเธอก็ตามไม่ทันแล้ว ไปคอนโดฉันไหม?”
“……..”
“มีนา” แปงเรียกชื่อฉันเสียงต่ำราวกับบังคับให้รีบตอบ “อือ ก็ได้”
หลายวันแล้วที่เราสองคนไม่ได้เจอหน้ากันทำให้แปงแทบเป็นบ้า ยิ่งพ่อเขาบอกว่าฤกษ์แต่งต้องรออีกห้าเดือนคงจะเฟลสุดๆ
สำหรับฉันเวลาห้าเดือนมันไม่ใช่น้อยๆ เลย ที่บอกว่าแค่นี้เพราะไม่อยากให้เขาเครียดต่างหาก
“ว่าไงไอ้ต้า”
ฉันมองแปงที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดโฟน มัวแต่คิดมากจนไม่ได้ยินสายของต้าที่โทรมาหาแปง
ต้า: คอนโดที่มึงอยู่ราคาเท่าไร
“มึงจะซื
