จัดในรถยังไม่หนำใจ เพทายอุ้มคนตัวเล็กลงจากรถแล้วพาเข้าบ้านพร้อมกัน นาราขืนตัวเอง ลงจากวงแขนของเขาเมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในบ้าน ตั้งใจจะพาตัวเองออกมาให้ห่างจากเขาแต่มันกลับกลายเป็นการกระตุ้นให้เขาพยายามเข้าหาเธออีกครั้ง
“หนูจะกลับบ้าน”
“แล้วพี่บอกตอนไหนว่าจะให้กลับ”
“อย่ามาพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้นะพี่ทาย ที่อยากได้พี่ก็ได้ไปแล้ว” กลั้นใจเอ่ยออกมาทั้งที่เธอไม่อยากพูดถึงเลยสักนิด
“พี่บอกเหรอว่าจะเอาแค่นั้น”
“ว่าไงนะ”
“ไม่ได้เจอกันเป็นเดือน ไม่คิดถึงพี่สักนิดเลยเหรอ”
“พี่บ้าไปแล้วรึไง หรือเมาจนสมองกลับถึงได้พูดจาย้อนแย้งไม่รู้เรื่องแบบนี้” เพทายเหยียดยิ้ม ก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ คิดเหรอว่าเขาจะยอมปล่อยเธอกลับแล้วให้เธอกลับไปหามัน
“อาบน้ำด้วยกันไหม” นารามองสบตากับคนหน้ามึน คนที่พูดไม่รู้เรื่องพร้อมกับกระแทกลมหายใจใส่เขา
“หนูจะกลับบ้าน”
“ถ้าคิดจะกลับไปหามันก็ฝันไปเถอะ ถอดเสื้อผ้า
