ตอนที่ 1 โคตรเหนื่อย
1012 คำ
"เป็นไร" ไม่มีอะไรผิดเพี้ยนไปจากเดิมเลยสักอย่าง ทันทีที่สองเราอยู่ด้วยกันตามลำพัง คนที่ต่อหน้าคนอื่นทำเหมือนไม่สนิทกัน ตอนนี้ดันมาทำตัววุ่นวาย
"เปล่า... จะไปส่งเหรอ ไม่มีธุระที่ไหนใช่ไหม"
"เสียงแข็งขนาดนี้ยังจะบอกว่าไม่มีอะไรอีกเหรอ" เพทายขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ หมายจะหอมแก้มเนียนที่เขาเคยสัมผัสมาแล้วว่ามันนุ่มและหอมแค่ไหน แต่ติดตรงคนที่บอกว่าไม่เป็นอะไรดันเบือนหน้าหนี
ทั้งที่มากกว่านี้ก็เคยทำมาแล้วเลย...
"...เข้ามาได้ยินที่เฮียเธอพูดเลยมาพาลโกรธพี่นี่นะ?" นาราขี้หึง ขี้หวงมากแค่ไหนเขารู้ เธอไม่ชอบถ้าต้องรู้ว่าเขาต้องเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนอื่น เธอมีอาการแบบนี้ตลอดตอนที่ไม่พอใจ
เธอแคร์เขาฉิบหาย อันนี้ก็รู้อยู่แก่ใจเหมือนกัน...
รู้ว่าเป็นแบบนั้น โคตรจะมั่นใจ ไม่เข้าใจอย่างเดียวทำไมนาราถึงเลือกที่จะไม่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง
เธอบอกวันไหนไม่โอเค เธอจะหยุด เธอจะพอ นี่ล่อมาถึงสองปี ยังไม่เคยมีคำว่าพอหลุดออกมาจากปากเธอเลยสักครั้ง...
แบบนั้นเธอก็ยังอวดเก่ง ปากบอกไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่ความหึงความหวงของเธอมันก็เป็นคำตอบที่โคตรชัดเลย...
แต่เป็นแบบนี้บ่อยๆ ก็ไม่น่าจะไหว เมื่อไหร่ที่พลาดจนนิรามที่เป็นทั้งเฮียเธอและเพื่อนสนิทเขาจับได้ขึ้นมา ทุกอย่างมันจะแย่ไปหมด ความสัมพันธ์ตลอดระยะเวลายี่สิบปี แลกกับเธอ เขาว่ามันไม่คุ้ม
ระหว่างเธอกับเพื่อน พูดได้เต็มปากว่าเขาเลือกเพื่อน...
และถ้าเขาไม่อยากเสียเพื่อน เขาก็ควรย้ำเตือนสถานะระหว่างเราให้มันชัดเจน...
"หึงพี่เหรอนา" ใบหน้าเนียนหันขวับ ตากลมสวยประสานกันในยามสบตาขึ้นมาทันที
"หนูเข้าใจได้นะว่ามันเป็นเรื่องผู้ชายคุยกัน แต่ถ้าไม่แค่พูด แต่พี่จะไปทำแบบนั้นจริง... เลิกยุ่งกับหนูสิ อย่ามาทำตัวลับๆ ล่อๆ แบบนี้ ก็แค่กลับไปเป็นพี่น้องตามเดิม" นาราไหวไหล่ในขณะที่ประกายตาวูบไหว
เด็กคนนี้รักเขาจะตายเขารู้ รู้ด้วยว่าถ้ายังปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เขาสลัดเธอไม่พ้นแน่...
แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ว่ะ ให้ปล่อยเลยตอนนี้ไม่น่าไหว ความรู้สึกที่เขามองเธอในตอนนี้ลึกๆ มันก็ยังหวัง เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขากกนาน ให้ตัดกันทันทีตอนนี้มันไม่ได้จริงๆ
"พี่น้องที่ไหนจะเอากันได้"
"ก็แค่เลิกเอา"
"ติดใจไปแล้วอ่ะดิ"
"อย่างพี่คงติดใจใครไปทั่ว" มุมปากหนายกยิ้มเมื่อถูกด่า สรรพนามที่เธอเรียกเขาในตอนนี้และตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่นมันก็ชัดเจนแล้วว่าอะไรเป็นอะไร
นาราไม่ได้มองเขาเป็นเฮียเหมือนที่เธอมองนิรามและสงคราม รู้ว่าเธอรักเขา รักจนยอมทุกอย่างมาตลอดสองปี...
"กลับบ้านด้วยได้ไหม" ไม่ถามเปล่า ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ต้นขาขาว นอกจากจับและลูบ จูบเขาก็เคยมาแล้ว
"ที่บ้านมีกล้อง อยากให้เฮียรามรู้เรื่องของเราเหรอ"
"งั้นแวะก่อนกลับ"
"เห็นบอกว่าจะไปจัดคนอื่น" ต้องกล้ำกลืนฝืนทนแค่ไหนถึงเอ่ยคำนี้ออกมาได้
โลกใบนี้ไม่มีใครอยากเห็นคนที่มีสัมพันธ์กันไปยุ่งกับคนอื่นหรอก เธอก็เหมือนกัน...
"อยากจัดนามากกว่า"
"ถ้าวันนี้หนูไม่อยู่ตรงนั้นพี่ก็คงจะแอบไปจัดกันเงียบๆ ปะ" เสือก็ยังเป็นเสืออยู่วันยังค่ำสินะ ไม่มีอะไรการันตีว่าเขาจะหยุด แม้คนที่เขามองว่าเข้ากันได้ดีแค่ไหนก็ตาม
"เธอก็รู้ว่าพี่ไม่มีคนอื่น"
"...."
"และเหมือนเธอจะลืมว่าความจริงแล้วเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้"
"เพราะหนูมันไม่ใช่ใช่ไหม"
"เพราะเธอเป็นน้องไอ้ราม มันจะคิดยังไงถ้ารู้ว่าเราสองคนมีอะไรกัน ถ้าต้องทะเลาะกันจนต้องแตกหักพี่ไม่โอเคเหมือนกัน"
"งั้นเราพอแค่นี้ไหมล่ะ"
"ไหนบอกถ้าวันไหนไม่โอเคแล้วจะพอไง วันนี้มันก็แค่เรื่องเข้าใจผิด เราไม่ได้มีปัญหาอะไรกันเลยนะ"
"ที่พูด... คือพี่จะยื้อปะ"
"มันเร็วเกินไป จะมาบอกจบแบบนี้เลยมันไม่ได้"
"ถ้าพี่มีคนอื่น เราจบกัน" เพทายถอนลมหายใจออกมาหนักๆ เหนื่อยมาก โคตรเหนื่อย นารากำลังทำให้เขาเหนื่อยมากขึ้นทุกวัน
"จะเอาแบบนั้นเลยไหม พี่ไปนอนกับคนอื่น เธอก็เลิกยุ่งกับพี่ไปเลย" ในใจก็แค่อยากประชดประชันคนที่ต่อรองกับทุกเรื่อง เขาไม่อยากให้นาราเสียนิสัย เธอรักเขามากเกินไป และเดี๋ยวนี้กล้าที่จะแสดงออกมากเกินไป
"เอาดิ จะไปมีใครก็ไป เราสองคนก็จบกัน" เจ้าของร่างบางผลุนผลันลงจากรถ เห็นชัดว่าในดวงตากลมใสมีน้ำตาซ่อนอยู่
นาราประชดประชันเก่งเขารู้ และเขาก็เหนื่อยกับเรื่องนี้มากแล้วเหมือนกัน
"อยากเดินกลับก็ตามใจ"
อยากจะเรียกร้องความสนใจแบบไหนก็แล้วแต่ วันนี้เขาพอแล้วเหมือนกัน เขาจะจบเรื่องบ้าๆ ความสัมพันธ์บ้าๆ ที่มันบิดเบี้ยวแล้วเหมือนกัน
————————————————————————-
เฮียทายแรงมากนะ แรงแบบไม่มีอะไรกั้น แต่แรงๆ แบบนี้หลังๆ เจ็บหนักทุกรายเลยนะคะว่าไหม 55555555555555
1คอมเมนต์ = 1ล้าน🫶🏻กำลังใจงับ
คอมเมนต์รอกันเยอะ เนมอัปตอนต่อไปไวมากๆ เยยนะคะ <<3
- ผู้เขียน
