Ep.6 หาเรื่อง
1191 คำ
Ep.6 หาเรื่อง
ประตูไม้บานคู่ใหญ่ที่เฟลอไม่เคยเห็นมาก่อนในคอนโดแห่งนี้ นั่นเป็นเพราะห้องของเฮดว๊ากสุดโหดที่แสนจะประสาทแดกเป็นเพนต์เฮาส์ที่มีอยู่เพียง 10 ยูนิคเท่านั้น เฟลอหยุดยืนที่ประตูเธอไม่ยอมเดินเข้าไปตามที่ดิษต้องการ เขาเอียงคอเล็กน้อยมองเธอเขาไม่ชอบบังคับใครแต่ก็จะไม่ยอมให้มนุษย์หน้าไหนขัดใจเด็ดขาด มือหนายื่นออกไปจับที่แขนของเฟลอแล้วออกแรงดึงเธอจนตัวเซเข้ามาในเขตห้อง เมื่อประตูปิดลงเสียงล็อกประตูก็ทำให้จิตใจของเฟลอเริ่มกลัว ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาเธอไม่มีทางสู้เขาได้เลยส่วนสูงที่ห่างกันเกือบ 20 เซน ดิษเดินนำไปนั่งที่โซฟาก่อนแล้วพูดเชิญแขกพิเศษให้มานั่งตาม
“นั่งสิ”
“…”
“หรือต้องไปอุ้มมานั่ง?”
“มะ ไม่ต้อง”
เฟลอถอดรองเท้าไว้ที่ทางเข้าแล้วเดินมาที่โซฟาอีกตัวฝั่งตรงข้ามของดิษ เธอพยายามเหลือบมองไปทั่วห้องไม่ใช่เพราะอยากรู้ว่าคนตรงหน้ามีทรัพย์สมบัติอะไรบ้าง แต่เพราะเธอกำลังมองหาทางหนีทีไล่กับอุปกรณ์บางอย่างที่เหมาะมือถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา แจกัน โคมไฟ หรือเก้าอี้ตรงโซนครัว ด้วยสมองที่คิดคำนวนไปเรื่อยเปื่อยเธอเลยลืมสนใจเจ้าของห้องไปหลายนาที ปล่อยให้เขานั่งจ้องมองเธออยู่แบบนั้น
”นี่…”
“ห๊ะ”
“เมื่อบ่าย”
“…”
“ไม่ได้ตั้งใจจะเสียงดังใส่”
“อืม”
แม้จะไม่มีคำว่าขอโทษออกจากปากของเฮดว๊ากแต่เฟลอก็พอรับรู้ได้ว่าเขากำลังจะสื่อสารในแบบของเขา พอเธอตั้งใจมองเขาระหว่างที่เขาพูดเธอก็เห็นแผลเล็ก ๆ ที่ริมฝีปากล่าง มันยังมีเลือดแห้ง ๆ ติดอยู่ที่เป็นผลจากจากสาวมัดใส่ติณที่สนาม
“เจ็บไหมนั้น”
“เจ็บ”
“อืม”
“…”
ดิษตอบออกไปอย่างไม่คิดไอ้เจ็บเขาพูดจริงแต่ไม่มากถึงกับต้องบอกใครสักหน่อย แต่พอได้ยินเสียงหวานติดห้วนเอ่ยปากถามเขาก็เผลอตอบออกไป ไม่รู้เพราะอยากให้เธอสนใจเขามากกว่าคนอื่นที่เธอส่งยิ้มให้ทั้งวี้ทั้งวันแบบที่เขาเห็นหรือเปล่าเขาเองก็ไม่แน่ใจ ความเงียบปกคลุมบรรยากาศจนเฟลอทำร้ายความเงียบนั้นด้วยการบอกว่าอยากจะกลับห้องแล้ว ในใจก็อยากถามว่าลากเธอขึ้นมาเพื่อพูดแค่นี้เหรอแต่เธอก็เลือกจะไม่ถามเพราะรีบออกจากที่นี่ได้ตอนที่เขายังดูไม่โมโหน่าจะดีที่สุด
เจ้าของห้องยืนรอให้เฟลอใส่รองเท้าแล้วเขาก็เปิดประตูให้เธอโดยไม่พูดอะไรอีก เฟลอที่กำลังจะเดินออกนอกประตูห้องเธอก็ยังไม่มูฟออนจากริมฝีปากของดิษ เธอหยุดแล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบลิปบาล์มขึ้นมาส่งให้
“เห็นแผลแล้วหงุดหงิด”
“จะทาให้?”
“จะเอาไม่เอา”
“…”
“ไม่เอาเนอะจะได้เก็บ”
“เอา”
ตอนถามดันไม่คิดเพราะทั้งชีวิตก็ไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายมาก่อน และในหัวถ้าไม่ใช้ผู้ชายในซีรีย์เธอก็ไม่เคยคิดเรื่องคำพูดสองแง่สองง่ามจนตอนนี้ “เอา” คำตอบที่แสนสั้นแต่ทำให้เฟลอหน้าร้อนฉ่าขึ้นมา เธอกำลังจะดึงมือตัวเองที่มีลิปบาร์มกลับแต่ถูกมือของเฮดว๊ากจับเอาไว้ทัน เขาใช้มืออีกข้างหยิบลิปออกจากมือของเธอ
“ไม่ส่งนะ”
“ค่ะ!!!”
พอประตูนรกปิดลงเฟลอก็หายใจได้ทั่วแล้วรีบกดลิฟต์ลงชั้นล่างเพราะเธอไประหว่างชั้นไม่ได้ แล้วส่งข้อความหาเลลาว่าเธอกำลังลงไปที่เดิมซึ่งเลลาก็นั่งรออยู่ไม่ไปไหน ย้อแรกคือเป็นห่วงเพื่อนกะว่าถ้าเลย 30 นาทีแล้วเฟลอยังไม่ตอบข้อความคงต้องแจ้งพนักงานคอนโดให้ช่วยตามเฟลอ ข้อสองถ้าเกิดเธอไปเก็บของที่ห้องแล้วสวนทางกับเฟลอก็ไม่ดีอีก จะส่งข้อความบอกชิตอนนี้ก็กังวลว่าชิจะโมโหขึ้นมาอีกรอบ แล้วเกิดพาติณมาที่นี่ตอนนี้เรื่องจะบานปลายกว่าเดิม เลลาเห็นข้อความของเฟลอก็รีบเดินไปรอที่หน้าลิฟต์ เมื่อเห็นร่างสวยของเพื่อนเลลาก็จับตัวเฟลอหมุนไปหมุนมาเพื่อดูว่าไม่มีอะไรเสียหาย เฟลอถึงกับต้องเอาตัวโอบกอดเพื่อนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู
“จะบ้าตายพี่คนนั้นทำอะไรเฟลอ”
“เปล่าเขาแค่คุย”
“ที่ไหน?”
“ห้องเขา”
“คุยเรื่อง”
“เมื่อบ่ายตอนรับน้องเขาบอกไม่ได้ตั้งใจจะเสียงดังใส่”
“หืม…แล้วทำไมต้องพาไปถึงห้องน่ากลัวอ่ะ”
“น่า ๆ ไม่มีอะไรแล้วกลับมาครบ 32 เรากลับห้องกันเถอะ”
“อืม”
เมื่อถึงชั้นของพวกเธอเลลากับเฟลอก็แยกย้ายห้องใครห้องมัน เฟลอวางของแล้วพาตัวเองไปห้องน้ำเปิดน้ำใส่อ่าง จุดเทียนหอม เปิดเพลงเบา ๆ เพื่อให้ตัวเองผ่อนคลายหลัวจากเจอเรื่องบ้าบอมาทั้งวัน ระหว่างที่นอนแช่น้ำอุ่น ๆ ภาพของเฮดว๊ากเบอร์ 13 ชกหน้าคนรักของชิที่สนามก็แวบเข้ามา เธอตกใจมากสายตาของเขาหน้ากลัวกว่าครั้งไหน ๆ ที่เธอได้เจอเหมือนกับเขาจะฆ่าติณได้เลยถ้าคนอื่นจับแยกไม่ทัน ติณถึงจะไม่ยอมแต่จากทรงแล้วถ้าฟัดกันนานกว่านี้ยังไงก็แพ้
ส่วนดิษที่นั่งกระดกเบียร์นึกถึงหน้าหยิ่ง ๆ รั้น ๆ ของเฟลอก็ถึงกับยกยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ลิปแท่งจิ๋วตั้งอยู่ที่โต๊ะกลางห้องเขาไม่รู้ว่าอะไรทำให้เธอคิดว่าแผลที่ปากจะหายด้วยเจ้านี่แต่เขาก็อยากได้มันเมื่อเห็นเธอยื่นให้ เสียงสั่นเตือนจากผู้จัดการฝ่ายนิติคอนโดแจ้งรายละเอียดบางอย่างที่พอจะแจ้งได้หลังจากเขาพิมพ์ถามไป เฟลอเป็นหลานแท้ ๆ ของเจ้าของโครงการและอยู่กับเพื่อนแบบปิดชั้น นอกนั้นเช่นเลขห้องเลขชั้นไม่สามารถบอกได้
ดิษพิมพ์คำว่าขอบคุณครับกลับไปเขาแค่อยากมั่นใจว่าเฟลออยู่ที่นี่เองหรือมาหาใครหรือห้องของเพื่อนคนไหน เพราะเขาเองก็ไม่คาดคิดว่าจะเจอเฟลอที่นี่ เขาเห็นเธอกับเพื่อนตอนที่รถของเธอเลี้ยวเข้ามาเพราะช่องจอดที่เธอมาจอดเป็นช่องจอดรถของเขาอีกคันที่นิติแจ้งขอใช้ชั่วคราว แต่เขาแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นส่วนไอ้ที่ลงลิฟต์มาอีกรอบมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เป็นเขาเองที่ตั้งใจลงมาในใจคือถ้าเจอเขาจะพูดเรื่องที่อยากพูดแต่ถ้าไม่เจอเขาจะปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไป…และจะทำเป็นเฟลอนั้นไร้ตัวตนสำหรับเขาเหมือนก่อนที่จะเจอกัน
- ผู้เขียน
