เจ้าสาวสวมรอย -08- ไม่ได้ตั้งใจ
1250 คำ
@บ้านวายุ
"นั่นรถของใครเหรอคะป้า?" เทียนเอ่ยถามป้าแม่บ้าน เมื่อเดินลงมาจากด้านบนแล้วเจอกับรถของใครสักคนจอดอยู่หน้าบ้าน "คุณวายุมีแขกเหรอคะ?"
"ค่ะ เห็นว่าคุณโสรายามาทำงานอยู่ที่นี่ น่าจะเป็นงานด่วนนะคะ"
"คุณโส?"
"ค่ะ คุณเทียนรู้จักด้วยเหรอคะ"
"วันนั้นที่ไปกับคุณวายุก็ได้รู้จักกันค่ะเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณวายุ"
"ค่ะ เป็นเพื่อนสนิทของคุณวายุค่ะ"
"แล้วนี่กำลังทำอะไรกันอยู่เหรอคะดูวุ่นวายเชียว"
"กำลังเตรียมของว่างขึ้นไปให้คุณสองคนด้านบนค่ะ แล้วคุณวายุบอกว่าให้เตรียมอาหารเผื่อคุณโสรายาด้วย เพราะคุณเขาจะทานข้าวด้วยที่นี่ อาจจะพักด้วยเลยค่ะ"
"พักด้วยเหรอคะ?"
"ใช่ค่ะ คุณเทียนไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกค่ะ คุณโสรายาเธอเป็นเพื่อนกับคุณวายุมานาน เวลามีงานด่วนต้องทำแล้ววุ่นวายคุณโสรายาเธอก็จะถือโอกาสพักที่นี่เลยค่ะ"
"อ๋อ ถ้าอย่างนั้นเทียนเอาขึ้นไปให้เองก็ได้ค่ะ ทุกคนจะได้ช่วยกันเตรียมของอยู่ข้างล่าง จะได้ไม่เสียเวลา"
"เอาอย่างนั้นเหรอคะคุณเทียน"
"ค่ะ เดี๋ยวเทียนจัดการให้เองค่ะ"
"ขอบคุณมากนะคะ"
"...."
เทียนเดินไปยกถาดขนมและน้ำส้มที่แม่บ้านได้เตรียมเอาไว้ขึ้นไปด้านบน ก่อนจะตรงดิ่งไปยังห้องทำงานของวายุซึ่งอยู่ถัดไปจากห้องนอนของเธอไม่กี่ห้อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เธอเคาะประตูก่อนจะเปิดแล้วเดินเข้าไป ภายในห้องทำงานของวายุเงียบกริบ แถมเปิดแอร์กันเย็นเฉียบจนเธอรู้สึกหนาว ทั้งสองหันมามองเธออย่างงงๆ โดยเฉพาะวายุ ที่ไม่คิดว่าจะเป็นภรรยาของตัวเองที่เอาของมาเสิร์ฟให้เขา
"แม่บ้านหายไปไหนหมด ทำไมเป็นเธอ?"
"แม่บ้านกำลังทำงานกันอยู่ค่ะ เทียนไม่ได้ทำอะไรก็เลยอาสายกขึ้นมาให้ คุณวายุกับคุณโสอยากได้อะไรเพิ่มหรือเปล่าคะ"
"ไม่ล่ะ เอาของวางไว้บนโต๊ะแหละ"
"ค่ะ"
เทียนยกถาดขนมไปวางตรงโต๊ะที่โสรายานั่งอยู่ เมื่อเทียนก้มลงโสรายาก็สังเกตเห็นรอยแดงตามคอของเธอ เป็นรอยแดงที่ถูกวายุทำเอาไว้เมื่อวันก่อนซึ่งตอนนี้ยังไม่หายดีเลย
ปึก! เกร๊ง!!
"ตายจริง!!" จู่ๆ แก้วน้ำในถาดที่เทียนยกไปวางเมื่อสักครู่นี้ก็ล้มลง ทำให้น้ำหกกระเด็นไปโดนโน๊ตบุ๊คของวายุที่วางอยู่ตรงนั้นพอดี
"ขะ ขอโทษค่ะ เทียนไม่ทันได้ระวังเอง"
"เธอทำอะไรของเธอน่ะ!?" วายุรีบเดินมาเมื่อเห็นเทียนกำลังใช้ผ้าซับน้ำที่หกใส่โน๊ตบุ๊คของเขา
"เทียนขอโทษค่ะ เทียนไม่ทันได้ระวังเอง ไม่คิดว่ามันจะหกได้" เธอก้มหน้าขอโทษปาวๆ เพราะไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนี้
"บ้าจริง!!"
"ทำไมเหรอคะมันพังเลยเหรอ?"
"แค่พังอย่างเดียวฉันพอจะมีเงินซื้อนะ แต่นี่ข้อมูลงานของฉันมันอยู่ในเครื่องนี้ มันซื้อไม่ได้เธอรู้หรือเปล่า!"
"ทะ เทียนไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ค่ะ เอาไปให้ร้านกู้ข้อมูลคืนได้หรือเปล่าคะ"
"คุณเทียนคะ ถึงกู้ข้อมูลได้ถ้าเอาไปใช้งานไม่ทันก็ไร้ประโยชน์ค่ะ งานนี้ต้องใช้ด่วนเลยด้วย"
"ละ แล้วต้องทำยังไงคะ"
"มันจะทำยังไงได้ล่ะ! ก็เธอเล่นทำพังไปแบบนี้แล้ว!"
"...." เทียนยืนนิ่งไม่กล้าโต้ตอบเมื่อถูกวายุพูดใส่ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไร
"เธอจะออกไปไหนก็ไปป่ะ คราวหน้าก็ให้แม่บ้านเอาขึ้นมาเองเธอไม่ต้องเอามา"
"ค่ะ" เทียนเดินก้มหน้าคอตกออกไป เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เขาต้องเสียงานแบบนี้ และก็ไม่รู้ว่าแก้วน้ำมันหกไปได้ยังไง มือของเธอปัดไปโดนตอนไหนก็ยังไม่รู้เลย
"เป็นอะไรไปคะคุณเทียนทำไมทำหน้าแบบนั้น"
"เทียนทำให้คุณวายุโกรธอีกแล้วค่ะ"
"ตายจริง! เกิดอะไรขึ้นคะ!?"
"เทียนเผลอทำน้ำหกใส่โน๊ตบุ๊คของคุณวายุค่ะ เขาก็เลยโกรธแล้วไล่เทียนออกมา"
"ไม่เป็นอะไรนะคะคุณเทียน คุณวายุอาจจะกำลังเครียดกับงานก็ได้ก็เลยเผลอพูดเสียงดังใส่ อย่าไปโกรธคุณวายุเลยนะคะ"
"เทียนไม่ได้โกรธหรอกค่ะ เทียนรู้สึกผิดด้วยซ้ำที่ทำให้เขาต้องเสียงาน อีกอย่างเทียนก็ไม่เคยช่วยงานอะไรเขาเลยด้วย แถมยังไปทำงานของเขาพังอีก เทียนนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆ เลยค่ะ"
"ไม่ต้องคิดมากนะคะ คนเราผิดพลาดกันได้ค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นให้เทียนช่วยป้าทำอาหารในครัวก็แล้วกันนะคะเทียนไม่อยากออกไปข้างนอก"
"ได้สิคะ มาเลยค่ะ"
#เวลาผ่านไป
"ป้าครับ เทียนหายไปไหน?" วายุเอ่ยถามป้าแม่บ้าน เพราะไปหาเธอที่ห้องแล้วไม่เจอก็เลยคิดว่าเธออาจจะไปข้างนอก
"คุณเทียนอยู่ในครัวค่ะกำลังช่วยแม่บ้านทำกับข้าวอยู่"
"อ่อ.."
"ให้ป้าไปตามให้ไหมคะ"
"ไม่เป็นไรครับป้า ผมนึกว่าเธอออกไปข้างนอกอีก"
"คุณเทียนไม่ค่อยได้ออกไปไหนหรอกค่ะ นานๆ ครั้งจะกลับไปบ้านของตัวเองสักทีนึงค่ะ"
"อ่าครับ ผมจะออกไปข้างนอกสักพักนึงนะครับ"
"ไปคนเดียวเหรอคะ?"
"ครับ"
"แล้วคุณวายุจะกลับมาทานอาหารเย็นหรือเปล่าคะ?"
"น่าจะทันนะครับ ผมแค่จะไปเอาเอกสารที่บริษัทเฉยๆ ครับ ไม่ได้แวะไปที่ไหนต่อ"
"อ๋อค่ะ"
"ผมไปก่อนนะครับ"
"ค่ะๆ"
วายุรีบเดินออกไปขึ้นรถก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว เทียนที่ได้ยินเสียงรถของวายุขับออกไปก็เดินออกมาดูด้วยความสงสัย
"คุณวายุออกไปไหนเหรอคะ"
"ไปที่บริษัทค่ะ"
"แล้วเขาไม่อยู่ทานข้าวเย็นเหรอคะ"
"อยู่ค่ะ เห็นว่าจะไปเอาเอกสารแป๊บนึงแล้วจะกลับมาค่ะ"
"อ๋อ เทียนเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ เอาออกไปจัดเลยไหม"
"เดี๋ยวให้แม่บ้านจัดการเองดีกว่าค่ะ คุณเทียนไปล้างไม้ล้างมือเถอะค่ะ เหงื่อเต็มตัวเลย"
"...."
"แม่บ้านมีตั้งหลายคนคุณเทียนอย่าเหนื่อยทำเองเลยดีกว่าค่ะ ให้พวกมันทำงานให้คุ้มกับค่าแรงเถอะ"
"เทียนไม่ได้แย่งงานพวกเขาเลยนะคะ ก็แค่มีอะไรที่ช่วยกันทำได้ก็ช่วยกันทำค่ะ"
"ช่วยแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ คุณเทียนไปล้างไม้ล้างมือไปพักเถอะ คุณวายุกลับมาจะได้เตรียมอาหารกัน"
"ก็ได้ค่ะ เทียนขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหมคะ"
"ค่ะ"
"ป้ารู้จักกับคุณโสมานานหรือยังคะ"
"ก็นานแล้วเหมือนกันค่ะ"
"คุณโสเขาเป็นคนยังไงเหรอคะ หมายถึงนิสัยเป็นแบบไหน"
"ก็นิสัยดีนะคะ"
"อ๋อค่ะ"
"คุณเทียนถามทำไมเหรอคะ?"
"เปล่าค่ะ เทียนแค่อยากรู้เฉยๆ ขอตัวก่อนนะคะ"
"ค่ะ"
- ผู้เขียน
