เจ้าสาวสวมรอย -09- แพ้กุ้ง
1209 คำ
@เวลาผ่านไป
#ห้างสรรพสินค้า
"ทุกคนแยกกันออกไปซื้อของได้เลยนะคะ แล้วก็ไปจ่ายเงินรวมกันที่เคาน์เตอร์ เดี๋ยวเทียนก็จะไปเลือกซื้อของเหมือนกัน"
"ค่ะคุณเทียน"
แม่บ้านแยกย้ายกันออกไปซื้อของตามโซนต่างๆ เทียนเองก็เดินไปซื้อของเช่นกัน เพราะนานๆ ครั้งเธอจะได้ออกมาซื้อของสดแบบนี้
ช่วงนี้เธอได้ข่าวมาว่าพ่อของเธอไม่ค่อยสบายเข้าโรงพยาบาลบ่อย ก็เลยต้องคอยแวะเวียนไปดูแลผู้เป็นพ่ออยู่บ่อยครั้ง
"บังเอิญจังได้เจอคุณเทียนที่นี่"
"หือ??" ร่างบางหันไปมองตามเสียง และก็ได้เจอกับหญิงสาวหน้าตาสะสวยยืนยิ้มให้เธออยู่ทางด้านหลัง "คุณโส สวัสดีค่ะ"
"มาซื้อผักเหรอคะ?"
"ค่ะ พอดีว่าเทียนมาซื้อของสดเข้าบ้านน่ะค่ะ" เธอตอบพร้อมกับยิ้มให้กับคนตรงหน้า
"สบายดีนะคะ"
"สบายดีค่ะ คุณโสมาซื้อของเหมือนกันเหรอคะ?"
"เปล่าค่ะ พอดีมาคุยงานกับลูกค้าที่ร้านอาหารน่ะค่ะ เห็นคุณเทียนก็เลยเข้ามาทักทาย"
"อ๋อค่ะ...งั้นเทียนขอตัวไปซื้อของก่อนนะคะ"
"ฉันขอคุยด้วย เลือกของไปคุยไปนะคะ"
"อ๋อค่ะ" เทียนพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปเลือกของใส่ตะกร้าและโสรายาก็เดินคู่เธอไปติดๆ
"คุณเทียนรู้จักกับวายุมานานแล้วเหรอคะ ทำไมฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อนเลยทั้งๆ ที่เป็นเพื่อนสนิทของมันแท้ๆ"
"เอ่อ...ไม่รู้สิคะ คุณทำไมไม่ถามคุณวายุล่ะคะ"
"ไอ้นี่ถามอะไรแบบนี้กับมันได้ที่ไหนกัน หัวสมองมันก็มีแต่งานอย่างเดียว"
"แล้วทำไมคุณถึงอยากรู้ล่ะคะ?"
"ก็ฉันอยากรู้ว่าวายุมันแอบซ่อนผู้หญิงไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ปกติเห็นมันทำแต่งาน บางครั้งก็ออกดื่มมีสาวๆ ดิวออกไป"
"อ่อ...เทียนไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกันค่ะ"
"ฉันเข้าใจค่ะ"
"...."
"ให้ฉันช่วยแนะนำของโปรดของวายุให้ไหมคะ ฉันพอจะรู้มาบ้างว่ามันชอบกินอะไร"
"อ๋อ ได้สิคะ ขอบคุณมากนะคะ"
"มาค่ะ ฉันช่วยเลือก"
โสรายาช่วยเทียนเลือกของใส่ตระกร้า พร้อมกับพูดคุยกับเธอตามประสาผู้หญิงด้วยกัน
"วายุมันชอบกินผัดหน่อไม้ฝรั่งใส่กุ้งสดค่ะ และก็กุ้งผัดใส่ผักทั่วๆ ไป แต่กับหน่อไม้ฝรั่งมันจะชอบมากเป็นพิเศษค่ะ"
"อ๋อ ขอบคุณมากๆ นะคะ"
เธอเอ่ยปากขอบคุณคนตรงหน้าพร้อมกับยิ้มหวานส่งให้ ก่อนจะเดินไปคิดเงินตรงหน้าเคาน์เตอร์พร้อมกับแม่บ้านที่มายืนรออยู่แล้ว
"รอนานหรือเปล่าคะ?"
"ไม่เลยค่ะคุณเทียน"
"เอาของไปวางได้เลยค่ะ เดี๋ยวเทียนจะจ่ายเงินเอง แล้วทุกคนก็ค่อยขนไปที่รถ"
"ค่ะ"
เทียนมาซื้อของที่ห้างพร้อมกับแม่บ้านอีกสามคน แต่ป้าแม่บ้านไม่ได้ตามมาด้วย
#เวลาต่อมา
"กลับมาแล้วเหรอคะคุณเทียน"
"ค่ะ เดี๋ยววันนี้เทียนขอเป็นคนทำอาหารมื้อเย็นเองนะคะทุกคนไม่ต้องช่วยก็ได้"
"จะดีเหรอคะคุณเทียนก็เพิ่งจะออกไปซื้อของมาเหนื่อยๆ ป้าว่าคุณเทียนไปพักผ่อนดีไหมคะ"
"ไม่เป็นอะไรค่ะเทียนทำได้"
"...."
เมื่อเธอพูดอย่างนั้นก็ไม่มีแม่บ้านคนไหนกล้าปฏิเสธ เทียนเป็นคนที่ชอบทำอาหารชอบทำของกินชอบช่วยแม่บ้านทำงานบ้านอยู่เป็นประจำ เพราะตอนที่ยังอยู่ที่บ้านหลังโน้นเธอก็ทำแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว
#ตกเย็นวันเดียวกัน
วายุขับรถกลับมาที่บ้านตามปกติ ส่วนเทียนก็กำลังเตรียมโต๊ะอาหารให้วุ่นอยู่คนเดียว เพราะไม่ได้ให้แม่บ้านเข้ามาช่วย
"แม่บ้านหายไปไหนกันหมด ทำไมเธอถึงทำอยู่คนเดียว?"
"เทียนเป็นคนให้แม่บ้านไปพักเองค่ะ คุณไปล้างมือแล้วมากินข้าวด้วยกันสิคะ เทียนจัดโต๊ะอาหารเสร็จพอดีเลย"
"อืม..."
วายุเดินไปล้างมือตามที่ภรรยาบอกก่อนจะมานั่งลงบนเก้าอี้
"วันนี้คุณทำงานเหนื่อยหรือเปล่าคะ?"
"ทำงานมันก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดาอยู่แล้ว เธอนึกยังไงถึงมาถามฉันแบบนี้?"
"ก็แค่อยากรู้เฉยๆ ค่ะ"
"...."
"ช่วงนี้เทียนอาจจะกลับบ้านบ่อยหน่อยนะคะ เพราะพ่อไม่ค่อยสบายเทียนต้องคอยกลับไปดู"
"แล้วแม่เธอไปไหน?"
"ก็อยู่ที่บ้านแหละค่ะ"
"...."
"แต่ถ้าคุณวายุไม่อนุญาต เทียนไม่ไปก็ได้ค่ะ"
"พ่อของเธอเป็นอะไร?"
"เทียนเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะเพราะแม่เป็นคนพาพ่อไปโรงพยาบาลเอง เวลาถามทีไรพ่อก็ชอบบอกแต่ว่าเป็นโรคของคนแก่เดี๋ยวมันก็หายเอง"
"...."
"คุณวายุทานข้าวดีกว่านะคะ อาหารมื้อนี้เทียนเป็นคนทำเอง ไม่รู้ว่าจะถูกปากคุณหรือเปล่า"
เกร๊ง!
วายุทิ้งช้อนในมือลงจานทันทีเมื่อได้เห็นหน้าตาของอาหารที่เธอทำ ทำเอาเทียนถึงกับหน้าเสียไปเลย
"มะ มีอะไรหรือเปล่าคะ หน้าตาอาหารมัน..."
"ไม่มีใครเคยบอกเธอเลยเหรอว่าฉันกินของพวกนี้ไม่ได้!?"
"ห๊ะ!?" เธออุทานออกมาพร้อมกับสีหน้าที่ตกใจเป็นอย่างมาก
"เอาไปทิ้งให้หมดเลยฉันกินไม่ได้!"
"ทะ ทำไมล่ะคะ ทำไมคุณถึงกินไม่ได้"
"ฉันบอกให้เอาไปทิ้งไง!!" วายุตวาดใส่เธอเสียงดังจนเธอสะดุ้ง
และป้าแม่บ้านที่ได้ยินเสียงก็รีบออกมาดูทันที
"เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ตายจริง!!" เมื่อป้าแม่บ้านหันไปเห็นอาหารบนโต๊ะก็ร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ
"ป้าเอาไปทิ้งให้หมดเลยนะครับ!" พูดจบวายุก็ลุกเดินออกไปทันที
"กะ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะป้า ทำไมคุณวายุถึงกินไม่ได้ หรือเป็นเพราะว่าเทียนเป็นคนทำ?"
"ไม่นะคะคุณเทียน คุณวายุแพ้กุ้งค่ะ และหน่อไม้ฝรั่งคุณวายุก็ไม่กินด้วย อาหารที่คุณเทียนทำมีส่วนผสมของกุ้งทั้งนั้นคุณวายุก็เลยกินไม่ได้ค่ะ"
"ตะ แต่ว่า...คุณโสเธอ.."
"นี่ๆ ช่วยกันเก็บเอาอาหารเข้าไปในครัวก่อนเลย พวกเธออยากจะเอาไปกินกันก็ตามใจ" ป้าแม่บ้านหันไปบอกกับแม่บ้านที่ยืนอยู่
"...." เทียนถึงกับยืนตัวสั่นกลัว นี่เธอเกือบจะฆ่าสามีของตัวเองแล้ว มือทั้งสองข้างเย็นเฉียบทำตัวไม่ถูกเลย
"ไม่เป็นอะไรนะคะคุณเทียน เดี๋ยวป้าให้แม่บ้านทำให้ใหม่เองค่ะ"
"ปะ ป้าคะ!"
"คะ?"
"เทียนคงไม่กินข้าวแล้วนะคะ ป้าทำให้คุณวายุคนเดียวก็พอค่ะ พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องทำอาหารเช้าเผื่อเทียนนะคะ เทียนจะกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่สัก 2-3 วันแล้วถึงจะกลับมาค่ะ" เทียนเอ่ยบอกกับป้าแม่บ้าน เธอตกใจกลัวจนตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่รู้มาก่อนเลยว่าวายุแพ้กุ้ง
"ค่ะคุณเทียน"
- ผู้เขียน
